تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
بۆچاڵ
بۆنێکی ناخۆشە لە دانەوێڵەیەکەوە دێ کە لە چاڵدا زۆر مابێتەوە
بۆچاڵ
ناه، بونَم. (بوی چالە کە گندم را مثلا خراب کند.)
بۆچاڵ
[(بۆنی چاڵ کە خەلە خراپ دەکات.)]
بۆچاڵ
اَسَن.
بۆچاڵ
غلەای که در خاک بوی تری گرفته باشد
بۆچاڵ
دەغڵی بۆن تەڕ گرتوو لە چاڵدا
بۆچاڵ
[[1-بۆ+چاڵ]]
«نت.»، «مک.، سیه.، سن.» بۆنێکه لەو گەنم وجۆیه و ئاردی ئەوان دێت کە لە چاڵێکی «شەدار» ا ڕاگیڕابن. تێبــ.- گەنم و جۆ ئەگەر چاڵەکەیان نمی هەبێ ئەو ندەش نەبێ که بیان ڕزێنێ و به جارێک له کەرەمیان بخا خۆیان دەخۆنەوه و کاتێ دەکرێنه نان بۆنێکی تایبەتیان لێ دێ که نەک هەر به لووت هەستی پێدەکرێ بگره به تامیشیان ڕا دەزاندرێ که بۆ چاڵیان گرتووه.* «سن.» بۆنماوی.
بۆچاڵ
گەنم یا هەر جوورە دەغڵێکی لە چاڵیدا زۆر بمێنێتەوە بۆنی چاڵێ دەگرێ، بۆنچاڵ، بۆنێکی ناخۆشە