تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



بۆیه که
شر.» تم: 1- بۆیه.
چاله که
چالاک، چابُک، چُست، زرنگ، بادپا،
چاله که
چوالور: گیاندارێکی شیرده در.
چاله که
دَوُار،جَوَال، سَریع، حَرِک، [(ئه سپی چالاک)]
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
که
[ا ]
(کووهـ - kûh)
كێو، شاخ، چیا ، جەوەڵ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
که
[ا ]
(کەه - keh)
کا.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
که
[ص ]
(کیهـ - kih)
چکۆله.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
اصحاب کهف
[ع - ا ]
(ئەسهابی کەهف - eshabi kehf)
حەوت کەس لە مە سیحیان پێش ئیسلام کە لە زەمانی دەقیانووس دا لە ترسی بت پەرستان پەنایان بە ئەشکەوتێک بردو لەوێندەر خەویان لێکەوت وپاش سێ سەد ساڵان بێداربوونەوە.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کها
[ص ]
(کەها - keha)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهاب
[ا. مر ]
(کەهاب - kehab)
زەمادێک له کاو گیای دەرمانی دروست بکرێ و له زام و برینی حەيوانات بنرێ.
کهار
کاریلە
بزنی دووبەهار دیتوو، کوور
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهانت
[ا. مص. ع ]
(کیهانه‌ت - kihanet)
غەیب زانی، غەیبگۆیی، پیشەی کاهینی.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهبد
[ا. ص ]
(کوهبود - kuhbud)
کێونشين، خواپەرستێک له كێودا ماڵوچکەیەکی بۆ خواپەرستی دروست کردبێ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهبل
[ص ]
(کەهبەل - kehbel)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهتاب
[ا ]
(كەهتاب – kehtab)
بڕوانه: (کەهاب).
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهتر
[ص. ت ]
(کیهتەر - kihter)
بچووکتر.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهر
[ص ]
(کەهەر - keher)
ئەسپی سوری مەيلەو رەش.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهربا
[ا. مر ]
(کەهروبا – kehruba)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهربای سیاه
[ا. مر ]
(کەهروبای سیاهـ - kehrubay siyah)
جۆره زوخاڵێکی قایم و بريقەداره.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهره
[ا ]
(کەهره - kehre)
کارژۆڵەی شیرخۆر.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهسار
[ا. مر ]
(کوهسار - kuhsar)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهستان
[ا. مر ]
(کوهیستان - kuhistan)
کێویستان، کوێستان، زۆزان.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
کهف
[ا. ع ]
(کەهف - kehf)
شكەفت، ئەشکەوت، غار، پەناگه.
سەرچاوە: نالی
کهف الانام
ئەشکەوتی پەناگای خەڵک.

(کهف الأنام) ی هیجرەتی ئەصحابی بێ ڕوقوود!
بیکه به خاکی خادیمی قیطمیری ئەو دەرە