تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



به من چه؟
به من چه؟
به من چه؟
به من چی؟، پەیوەندی به منەوه نییه.
به من چه؟
ما لي؟، ما عَليَ؟
بۆ من
بَهرِمَن، از بهر من، برای من، از برای من، واسەی مَن، از آنِ من.
بۆ من
[لەبەر من، هی من]
بۆ من
لِي، لِأَنَا.
لە من
به من، از من.
لە من
ژ من، لێم. (لە من کەفت، لە من چوو)
لە من
لِي، مِنَّي.
لەسەر من
با من.
لەسەر من
پای من. (به عهده ی من)
لەسەر من
سَرمَن، به بهانه ی من.
لەسەر من
لەگەڵ من. (کێ لەسەر من؟)
لەسەر من
لە پای من. [لە ئەستۆی من، لە عۆدەی من]
لەسەر من
بە بۆنەی من. (ئەحمەد لەسەر من کوژیا) [بەهۆی منەوە]
لەسەر من
مَعي.
لەسەر من
عَلَی ذِمَّتي.
لەسەر من
عَلی رَغمي.
سەرچاوە: نالی
ماسیوا عم و کم و گم و من
ماسیوای.

بورهانە صورەتی بەشەریی چونکە نوورە، نوور
بێ ظیللە، ماسیوای بە دوو نیسبەت مووعەببەرە
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
من
[ض ]
(من - men)
من.
ئاش مناڵگەل
آش بچەها، آش بچگان، گند بیدستر، گندویدستر، خایەی سگ‌آبی.
ئاش مناڵگەل
گون‌سەگاوی. [گونی سەگان کە بۆ دەرمان دەشێت].
ئاش مناڵگەل
ئاواڵ منداڵ
ئاواڵ منداڵ
کیسەیەکی پڕ لە ئاوی مناڵدان کە دوای مناڵ لە سکی زەیستان دەر دەچێ، جفت
ئاواڵ منداڵ
«نتـ.»، «مکـ.» پەردەیەکه، لە منداڵدانی ئافرەتا، بۆ ماوەیەک مناڵەکەی لەناودا دەبێ و پاش ئەوەی لە دایکی جیادەبێتەوه، ئەویش فڕی دەدا. * «سیمـ.» ئاوەڵ / 2.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
جای¬مند
[ص ]
(جای¬مەند - cay mend)
جوین مناڵ
جوین مناڵ
جوین، جووڵیانەوە. [(بزووتنی کۆرپه)]
جوین مناڵ
قَمس، شَوص، تَهَنُّج، اِرتِکاض، اِمتِخاض، تَحَرُّک.
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
خنج و منج
خنج و منج
زیبا و دلربا
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
خوش منش
[ص ]
(خوش مەنیش - xûş menîş)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
خوش منظر
[ص ]
(خوش مەنزەر - xûş menzer)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
دولت مند
[ص ]
(دەولەتمەند - dewletrend)
دەولەتمەند، زەنگین، دەسترو.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
روزی مند
[ص ]
(روزی مه ند - rûzî mend)
خاوه ن رزق و رۆزی.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سگ منش
[ص. مر ]
(سه گ مه نیش - seg meniş)
به دخوو، بێ ئه ده ب، هه ڵه پاس، سه گ ره سه ن.