مستەکۆڵە،

لافی دەمی تۆ، غونچە لە دەمیا بوو، بە (عمد ا)
با خوستی بڕێ، خستی، کە مستێکی لە دەم دا

فەلاحی بێ زەویی.

ئەی قوببەیی طەیبە کە دەڵێی حوققەیی طیبی! ،، مەئوایی حەبیبی!
مسکێنم و بۆ خاکی عەطرناکە کە هاتووم ،، بەو بۆنەوە هاتم

نەهەنگ ، گیانلەبەرێکی ئاوییە لەشێکی گەورە و کلکێکی درێژ و دەس و قاچێکی کورتی هەیە و قەپاغێکی ئەستووری هەیە وەک قەپاغی کیسەڵ.

بەو دەننی فوراتە کە دەکا پەششە بە عەنقا،
نەک لەو خومی نیلە کە دەکا باخە بە تیمساح،

هاوسەر.

ئەم سەرسەری بازانه کەوا هەمسەری بوومن
موشکیل، بگەنه ساعیدی شاهێکی وەکوو من