تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: نالی
عەطا
دان.

هەم جاذیبەوو قابیلەیی ئەخذ و عەطا بێ!
مەستوورەوو مەخفیی، شەبەهی بادی صەبا بێ!
سەرچاوە: نالی
عەطرفشان
ئەوەی بۆنی خۆش بڵاو ئەکاتەوە.

ماوەردە لەسەر خەرمەنی گوڵ عەطرفشانە،
یا ئاوی حەیاتە: عەرەقی وردی موحەییات؟!
سەرچاوە: نالی
عەطرناک
عەتراویی، بۆنخۆش.

ئەی قوببەیی طەیبە کە دەڵێی حوققەیی طیبی! ،، مەئوایی حەبیبی!
مسکێنم و بۆ خاکی عەطرناکە کە هاتووم ،، بەو بۆنەوە هاتم
سەرچاوە: نالی
عەططار
گوڵاوگر.

دەست بە دەست چوو تا گەیشتە دەستی عەططاری سەفیە
نایە سەر نار و عەذابی ڕۆحی داوو سفت و سۆی
عەعا
گُه، گوه، چَیمن (حکایت لفظ بچه است)
عەعا
گوو، عەن [پیسایی (بە زمانی مندالان)]
عەعا
غائِت، جَعَر، قَذَر
عەعا
زاراوەی منداڵانه پێش زمانگرتنیان بە (گوو) ی دەڵێن.
عەعه
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
عەعە
عەف عەف
حەپەحەپ، وەڕینی سەگ: با حەواڵەی پاشی مونکیر بێ سەری نووکی کڵاش/چونکە عەف عەف وا لە دەوری پادشاهی دین دەکا، «سەید حەمەسەعیدی نوورانی»
سەرچاوە: نالی
عەف عەف
حەو حەو، وەڕەی سەگ.

خۆشترە عوذری گونەهکاران لە صەد ذیکری ڕییا
ئەم بە نەرمیی عەفوە عەفوە، ئەو بە توندیی عەف عەفە
سەرچاوە: نالی
عەفار
جۆرە دارێکی ترە ئاگری لێ ئەبێتەوە.

ئیلتیقای پۆڵا و ئاسن هەر نیزاعە و گیر و دار
جەمعی ماء و نار و زەند و زەندەوو، مەرخ و عەفار
عەفاره
بنخەرمان، میوەیێکیشه بەدارەوه مابێ لەبەر خراپی.
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
عەفارە
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
عەفارە
میوەیەکە بەدرەختەوە مابێ لەبەر خراپی