مەقەڵیی، جێگای پشکۆی ئاگر. پشکۆدان

لالەکە مەجمەرێکە بە با خۆش و گەش دەبێ
ناوی کە پڕ خەڵووزە بە شەبنەم گەشایەوە

جۆرە قوماشێکی قەیفەیی جوانە.

صەریری جونبوشی تەخت و مەحەففەی مەخمەڵیی سەوزی
دەڵێی تەسبیحی مورغانە، لەسەر تەختی سولەیمانە

ئەو ئەو شوێنەی فرمێسکی لێوە ئەڕژێ، چاو.

گریە به خوڕ دێتە خوار، هەروەکو عەینی بەهار
خۆش بووەتە ئابشار مەدمەعی سەرشاری من

فریشتەی گیانکێشان، عیزرائیل.

خاڵی نییە « نالیی » دڵەکەت ساتێ لە هیجران
تا تاری وجوودت نەپسێنێ مەلەکولمووت

ئەوەی فەرەنجی لەبەر بکا. کینایەیە لە بنیادەمی دەروێشمەشرەب.

« نالیی » کە قەدەحنۆشە، مەستانە و سەرخۆشە
خامۆش و نمەدپۆشە، ئەشعاری لەکن پەشمە

خۆی.

خەندە و دەمی (مەحب و وبە) کەوا زۆر نمەکینن
بەس خۆشە ئەگەر خۆ نمەکی زەخم و برینن

ئەوەی خوێی پیا وەشێنرابێ. کینایەیە لە خۆش و بەتام.

شەفیری چاڵی شۆری هەر دەڵێی لەعلی نمەکپاشە
حەفیری چاهی وشکی هەر دەڵێی چاهی زەنەخدانە

خوێیاویی، سوێر. کینایەیە لە خۆش و بەتام.

ڕەنگ و ئەثەر شۆڕشی لەعلی نمەکینە
ئەم ئەشکە کە بەم سوورییو سوێریییە دەڕێژم

خۆش و بەتام و خوێ. شۆرە زەویی کە سپیی بکاتەوە و گیای لێ نەڕوێ.

یا گردەکی گردێکی کە شیرین هەڵیدابێ
گردی نمەکین، یەعنی گیای لێ نەڕووابێ

نیوەڕۆ.

ذەڕڕێک لە چاوی بۆتەیی صەڕڕافی کەففەدا
مەخفیی نییە، دیارە، وەکو ڕۆژی نیمەڕە

پەشیمانیی.

ئەی چاوی پڕ نەدامەت، دڵ پڕ غەم و غەرامەت
بگرێ، که وشکه صۆفیی لەم فەیضە بێ نەصیبه

شێوە.

وەجهەکەم ئیسمی بەیاض، ئەمما وەرەق زەرد و سیاە
با موخەططەط بێ بە کافووری کەشیدەی خۆش نەمەط

مەلە له شوێنی بێئاوا.

« نالیی » له هەوا کەوتە سەما، بوو به شەناوەر
بەو وشکە مەلە بیمی هیلاکی غەرقی بوو

پیر مەنصوور، پیاو چاکێک بووە شەخسەکەی لە داوێنی گەڕەکی مەڵکەندییەوەیە، ئیستا بەو دەوروبەرە ئەڵێن گەڕەکی پیر مەسوور. شوێنەواری گۆڕستانی دەوروبەری شەخسەکە خەریکە کوێر ئەبێتەوە و هەمووی کراوە بە خانوو، بەڵام شەخسەکە خۆی ماوە و دارێکیشی بە سەرەوەیە، دیوارێکی بە دەورا کراوە. وادیارە دارەکەی پیر مەسوور لە سەردەمی نالیییدا دارێکی گەورە بووە و وەک هەموو شەخسەکانی کوردستان ئاڵا و پەڕۆیەکی زۆری پێوە بووە و بەهاران جێگای کۆبوونەوەی کوڕ و کچی شۆخی شار بووە، بۆیە نالییی وا بە سۆزەوە ناوی ئەبا.

داخۆ دەروونی شەق نەبووە (پردی سەرشەقام) ؟!
پیر و فوتادە تەن نەبووە (داری پیرمەسوور) ؟!

خزمەتکار.

پێم گوت: مەکە چاک چاکم، پێشخزمەتی زۆر چاکم..
فەرمووی: بە سەری کاکم، داغت لە دڵمدایە!..

جۆرێکە لە جۆرەکانی مەلە، ئاوی زیاتر بە پێ تیا لە ڕێ لائەدرێ.

بنواڕە وشکەصۆفیی و ڕەقصی بە هەلهەلە
دیسان لە بەحری وشکی هەوا کەوتە پێمەلە

چاکی داوێن.

« نالیی » یو سینەیی بێ کینەیی چاکم، ئەمما
چاکی دامەن تەڕم و وشکە سەرابی عەمەلم

سەرچاوە.

یا چەشمەساری خاطری پڕ فەیضی عاریفە
یەنبووعی نوورە دابڕژێنێ لە کێوی طوور

باخ و گوڵزار. چیمەن.

دڵ دەڵێ سەیری چەمەن خۆشە، جەوابی نادەم
موددەتێکە لە قەفەسدایە، عەذابی نادەم

چیمەن ڕازێنەوە،

تا نەگریا ئاسمان و تەم وڵاتی دانەگرت،
گوڵ چەمەن ئارا نەبوو، هەم لێوی غونچە وا نەبوو