زیان.

چاوی من بەحری موحیطی تۆیە بۆ دەفعی گەزەند
لێت موعەییەن بێ کە « نالیی » گوڵ بە دڵ پەرژین دەکا

جوانی لە تافی لاوێتیدا.

ئەی تازە جەوان! پیرم و ئوفتادەوو کەوتووم ،، تا ماوە حەیاتم
دەستێ بدەرە دەستی شکستەم، کە بەسەرچووم ،، قوربانی وەفاتم

دوو پارچە قوماشی بەر و پشتدارە، لۆکەی تێ خراوە و پەتێکی هۆنراوەی ڕەنگاوڕەنگی پێوەیە، مناڵی ناو بێشکه ی پێ ئەپێچرێتەوە، پارچە قوماشەکان بەسەر سنگ و سک و قاچی مناڵەکەدا دێنەوە و، پەتەکەش بەسەر ناوی بێشکەکە و غەوارەکەی نێوان کەللەکانیا.

دوودی سەر میچی گوڵەنگی لەتلەتی دەسرازە کۆن
بان و دیواری به میثلی لانکەی ئەجزا شکاو

سەری داهێڵراو و شۆڕکراوە.

بە سەراوێزەیی چاوێنەییی کەللەی سەریان
لە کەی و قەیصەر و ئەسکەندەر و دارا نییە باس

شێر بەچە، شێرزاد، ئازا.

ئەلا ئەی ئاسکی ناسک، بە باسک
شکاندت گەردنی صەد شێری شەرزە!

پیر و فەرتووت.

بۆ تۆ کە بیکر و تازە، وەکو حۆریی جەننەتی
قەیدی چییە عەجووزەیی دونیا بدەم طەڵاق؟!

چاو داگرتن، ئیشارە کردن بە چاو.

سیلاحی پەرچەمی پڕ خەم ئەگەر تارە و ئەگەر مارە
برۆ و غەمزەی کەوان و تیر ئەگەر هەودا و ئەگەر مەودا

ئەوەی بە تیلی چاو ئیشارەتێکی زۆر کەم بکات.

ئەی شۆخی بێ نیاز و گرانناز و غەمزە سووک!
تیری موژەت نیشانەیی دڵ کون دەکا بە نووک

ئارەزووباز و شەهوەتپەرست.

گوتم ئەی قیبلە قوزە! بۆچی بە تەحریری حەریر
ڕاغیبی لیبسی عەجەم، تاریکی بەرگی یەمەنی؟

حیزه، نامەرد. خیگەی ڕۆن تێکردن.

بو غضت له ضە عیفان چییە قوربان، وەکو قەصصاب
بەو خەزز و بەزی ڕیشوەتە، ئەی هێزە، قەڵەو بە!

ئەوەی باش پەروەردەی دانەدرابێ.

دەفەرمووی: چاوەکەت زەنجیر کە « نالیی »!
کە موطڵەق چا نییە ئینسانی هەرزە

ئەو تانجییەی بە ڕەحەتیی نەدرێتەبەر بۆ ڕاو.

گەردەن کەچی تۆم بێ کەشش و ڕست و قەلادە
وا ظەن مەبە ناعارف و هەرزە مەرەسێکم

ئەوەی شتی پڕوپووچ ئەنووسێ.

« نالیی » حەریفی کەس نییە، ئیلف و ئەلیفی کەس نییە
بەیتی ڕەدیفی کەس نییە، هەرزە نویسە، گەپ دەکا

بێژنگ.

سەراپا هەروەکوو حەڵقەی زڕێ پەروێزەیی خوێنم
بە یەک یەک تیری موژگانی زرێ دۆزت بریندارم