ئەوەی چاو بەدوایا بگەڕێ.

دیدە و دڵ هەردو وا جۆبار و جۆیای قەددی تۆن
سەروی دڵجۆی عەرعەر و، دڵجۆی نەمامی دیدەجۆی

چاوی فرمێسکاوی.

ئی ث باتی خەط و خاڵە، بە صەد شوشتن و گریان
ناچێتەوە ئەم نوقطە لەنێو دیدەیی تەڕدا

چاوێ کە بگریێت.

جۆشش و تابە لە نێو دیدەیی گریانمدا
چ تەنوورێکە لە تەندوورەیی طۆفانمدا

دەم لەسەر دەم.

جێی دەم دەمە، جێی لەب لەبە، ساقی وەرە ئیمشەب
هەم ماچی دەمادەم بدە، هەم جامی لەبالەب

پەیدەرپەی.

خەندەت بووەته باعیثی گریانی دەمادەم
بەرقه سەبەبی بارشی بارانی بەهاریی

سەییدایەتیی.

کە جێگەت بۆ عیبادەت بێ، چ فەوقانیی، چ تەحتانیی
کە حوببت بۆ سیادەت بێ، چ (بەرزنجیی) ، چ (باراویی)

لەش وەک زیو سپیی.

سیمین بەدەن و، سەرو قەد و، لەنجە تەذەرون
کافر نیگەهـ و، ڕەشک، له بوتخانه یی چینن

گیانلەبەرێکی ئەفسانەییە ئەڵێن هەر لەناو ئاگرا ئەژی و هێلکە ئەکا و هەڵی دێنی و، ئەگەر بێته دەرەوە ئەمرێ!

دنیا بووە بە تاوەوو، صەحرا بە ژیڵەمۆ
دنیا دەڵێن کە ئاگرە، ناری سەمەندەرە

شەو لە ناو ڕۆژا، شەبەنگە بە ڕۆژ، کینایەیە لە کۆبوونەوەی هەموو ڕەنگە ڕۆشن و تاریکەکان. فانۆس

فەلەک پەردەی شەب ئەندەر ڕۆژی سەر فانۆسی ئافاقی
زەمین و ئاسمان، لەم بانە تا ئەو بانە تابانە

شەهیدیی. شایەتیی.

حەناییی کردووە پەنجەی بە خوێناوی دڵی زارم
ئەمە ڕەنگە شەهادەت بێ کە کوشتەی دەستی دڵدارم

دەمەوبەیان.

حەریقی ضیقی زیندانم، نەسیمی صوبحدەم با بی!
ئەگەر ڕۆحی منت باقیی دەوێ، ساقی! مەیی نابێ!

گیانلەبەرێکی دەریاییە لە بەهارانا دێتە سەر ئاو و سکی ئەکاتەوە دڵۆپی بارانی تێئەکەوێ ئەنجا سکی ئەنێتەوە بە یەکدا، ئەو دڵۆپە بارانانە لە سکیا ئەبن بە مرواری. جا ئەگەر پتر لە دڵۆپێکی تێکەوتبوو، پتر لە مروارییەکی تیا پەیدا ئەبێ، بەڵام مروارییەکانی ورد ئەبن و زۆر گرانبەها نابن. ئەگەر تاقەیەک دڵۆپیشی تێکەوتبوو تاقە مروارییەکی لێ پەیدا ئەبێ و ئەو مروارییە زۆر گرانبەها ئەبێ. ئیستا هەرچی زۆر نایاب و گرانبەها بێ، پێی ئەوترێ (دوڕڕی یەتیم).

تاقانە یەتیمی خەلەفی ئاخری نیسان!
تۆ خۆش بی، صەدەف بوو بە فیدات، دوور بی لە ئافات

گرێ کەرەوە. کینایەیە لە وەڵامدانەوەی مەستوورە و جێبەجێ کردنی داواکەی.

دێوانە کە زانیی کە دەبێ عوقدەگوشا بێ
هەستاوو گوتی: ئەشکی ڕەوانم بە فیدا بێ!

هەواڵپرسیی نەخۆش.

سەر خاتیمەیی حوسنی عیادەت کە نەهاتی
بارێ بگەرە فاتیحەوو دەئبی زیارەت!

سەرلێدانی نەخۆش.

هەر بە ئوممێدی عەیادەت بەڵکە جارێ بێتە لام
من، ئەگەرچی بیشمرم، پێم خۆشە ئەم بیمارییە

بەهەشت

ئەو سێبەرە که قوببەیی فیردەوسی باقییه
ئەو سێبەرە که خێوەتی صەحرایی مەحشەرە

پیاڵه.

ساقی! قەدەحی گەردشی گەردوون دەشکێنێ
باریی، که دە بێ موعتەقیدی گەردشی ئەو به!

نۆشکەری پیاڵەی مەی.

« نالیی » کە قەدەحنۆشە، مەستانە و سەرخۆشە
خامۆش و نمەدپۆشە، ئەشعاری لەکن پەشمە

هاتن، پێ و قودووم.

نەقدی دڵ و جان بۆ قەدەمت نیمە بەهایە
غەیری ئەمە، قوربان، بەخودا نیمە بەهایێ

ئازاری پێت بدە. کینایەیە لە داوای هاتن لە کەسێکی خاوەن پایە و ڕێ و شوێن.

لەم ڕێگە سەریشی کە بچێ، یەعنی کوژابێ
گەردنکەچێ بەرپێتە، قەدەم ڕەنجەکە، سا بێ