آخور، آخر، آگندە.

دەمگە، ئافڕ. [ئەڵفدانی ئاژەڵ].

آری، مدود، معلف، ایسطبیل، آخور. وێنە(١)

آخور

شوێنی هەڵبەستراو بۆ جێی خۆراکی ئاژەڵ، ئاڵفدان، ئافر

«نا.» چێگەیەکە لە ناو پێگە و تاوڵەدا، بە خشت یا بەرد و قوڕ هەڵی دەبەستن وەکوو قووڵکەیەک وایە کە هەندێ لە زەوی بەرز بێ، ئالیکی بۆ وڵاغ تێدەکەن، دەکرێ ڕێزێک بە تەنیشت یەکەوە هەڵ ببەسترێن یا یەکی درێژووکە هەڵ بەستن و چەند وڵاغی لە سەر ببەستنەوە. * «بکــ.» ئافر، ئافەر، ئاخل «ژاباـ کفـ.»، «هو.» ئاو ـ وڕ، دەمگە.

ئافڕ، دەڵاڤ، ئاوەڕە، دەمگە، ئاوەڕ، کۆل