خەجاڵه تیی و شەرمەزاریی، کاڵیی و زەردیی.

له خەوفی طەلعەتی ڕۆژ هەر وەکوو شێت
به ڕووزەردیی هەڵات و کەوتە کێوان

ئەوەی ڕوومەتی وەک گوڵ گەش بێ.

نەرگس نیگەهـ و ساق سەمەن، کورتە بەنەفشەن
موو سونبول و، ڕوومه ت گوڵ و، هەم لاله کولاهن

جەمعی (ڕەمز) ە واتە ئیشارەت، مەبەست شتی به ئاسانیی لێ حاڵیی نەبووە.

کەی دەکا شەرح و بەیاناتی ڕومووزی دەردی دڵ
ڕووڕەشێ هەروەک دەوات و، دوو زبانێ وەک قەڵەم!

ئەو ئاوێنەیەی لەکاتی گواستنەوەی بووکدا ئەیگرن بەڕوویەوە و تیا دەرئەکەوێ.

صیداقی ڕوونماوو، وەصڵی شاهید
لەگەڵ شایی کەران بێ دەنگ و داوا

دەم و چاوت. ڕووت و قووت.

تەلبیسی نییە ئەو کەسە دێوانەیی ڕووتە
بێچارە نەما غەیری حەیاتێکی لەبەردا!

ڕوو وەرچەرخاندن.

شەبەهی زۆڵفی شەبەهـ گۆنەیە، ڕووگەردانی
بە سەری ئەو کە بە سەودا سەر و سامانم دا

گسک.

بۆ تۆزی ڕەهت دیدە سەقاوو موژە جاڕووب
ترسام کە لە پێت چێت دەمێ جێت بماڵم

شەرمەزار و ترسنۆک.

ئەی خەڵوەتیی مورائیی، بێ ڕەنگی خود نەمائیی
ڕەنگ زەردی عاشقیی به، نه ک زەردڕوو و شەقیی به

ئەوانەی ڕوویان وەک مانگ وایە.

ئەی میهری میهرەبان وەرە سەر بامی بامیداد
دا مەهڕووان ببن بە هیلالی شەوی میحاق

ئەوانه ی ڕوویان وەک مانگ جوانه.

ئەتۆ میهرییو مەهڕوویان ستارەن
له خزمەت شەوقی تۆدا شەوچرا چین؟!

سەوز نابێ. تەڕ نابێتەوە. ئەبڵەق نابێ.

لەم خۆشییە کە هێزمی مەطبەخ سەوز بووە،
ماوم عەجەب لە دیدەیی صۆفیی کە ناڕوێ!