حەزکردوو.

دەسا لادە سەری زوڵفت لەسەر ڕووت
کە ڕووتی ڕووتم و مایل بە تاوم

ئاواویی، تێکەڵ بە ئاو.

ئایینە بە مایینە دەبێ ڕەنگ نوما بێ
(مەستوورە) بەمەستوورە دەبێ موهرەگوشا بێ

ماددە،

طەیبه که یەعنی عەکسی بەقیعی هەموو عەبیر
طەیبه که یەعنی مایەیی ئەو ئەو میشکی ئەذفەرە

سەرمایە.

موسوڵمان! لێرە مانی خان و مانت هەر نەمان دێنێ
پەشیمان بە، کە دەرمانی نەمانت مایەی ئیمانە

ئەوەی کە ماددەکان پەروەردە ئەکات.

ئەی شەمسی مایە پەروەر و ئیکسیری قەلبی خاک!
بنواڕە حاڵی هالیکی ئەم خاکە ئەحقەرە

ئەوەی ڕاست و چەپ لە مل کرابێ وەک فیشەکلغ و شمشێر و شتی وا یا دوعای لەکیفگیراو.

حەمایێڵ کە دەمی تێغت لە حەڵقەی گەردنی « نالیی »
مەگەر تێراو ببم بەو ڕەنگە، تینووی ساعیدی یارم

بێ کارە و بێدەسەڵات و هیچ لە دەست نەهاتوو.

حیرەتزەدە وا دیدە وەکوو حەلقەیی دەر ما
بێ مایە نییە عاشیقی بێچارە، (بفرما)!*

خۆدەرخستن.

ئەی خەڵوەتیی مورائیی، بێ ڕەنگی خود نەمائیی
ڕەنگ زەردی عاشقیی به، نه ک زەردڕوو و شەقیی به

وەک ئەتوانرێ بە (سەرما) مەعنای لێ بدرێتەوە، بۆ ئەوەش ئەشێ بەمجۆرە بخوێنرێتەوە

نیشانەی فەخرە بۆ من گەر بە سەر بێم نەک بە پێ، ئەمما
بە مەرگی تۆ قەسەم، شاهم! ، عوذر مەسمووعە، سەرمایە