هەڵبژاردن، به مەعنا هەڵبژاردەیە.

خاڵی بەینی چاو و ئەبرۆت ئینتیخابی کاتیبه
یەعنی نوقطه ی فەرقی ئیبنو موقله ویبنو حاجیبه

پیاوانی تایبەتی.

ئەشخاصی خاصە (تَشْخَصٌ ابْصارٌهٌمْ) هەموو
(وا نَفسْیِ) یانە هەریەکە بۆ خۆی موحەییەرە

هەڵم.

ئەکثەر کەسینه، تابیعی بەرد و حەرارەتە
یەعنیی وەقوودی نارە، بوخاری موسەییەرە

دڵەکوتە و یاد و ئارەزوو.

فَباغاتُهُ داغاتٌ جَرگِ الشَّقائِقِ
فَوا دَر ْدَتیِ مِنْ خارْ خارِی لِوَرْدِهِ

بازنگ.

صەوتی نەغمەی بولبولە یا چەهچەهەی خڕخاڵیە؟!
دەنگی سۆلە، یا لەژێر پێی ناڵە ناڵی ناڵیە؟!

پاوانە،

خڵخاڵی قەدم، وەک خەمی زولفەینی سەراپات،
پشتانی قەدت بێت و فیدای بازنی بازووت

گفتوگۆ لەگەڵ کراو.

بەو شەهدی کەلامەت کە بە ئیشرابی لەطافەت
لەذذەت دەگەیێنی بە دڵ و ذیهنی موخاطەب

پێچەوانه. ئاوازێکی مۆسیقایە،

گوتم: ڕاستی صەبا هەڵسە! گوتی: مەشرەب موخالیفیە
گوتم: نارێ، گوتی: بایە، گوتم: ئەوجێ، گوتی دوورە

ژنی عەزیزی میسر کە دڵی چووبوو لە یووسف.

گەر ئەشرەف و مەحبووبە، یووسف کوڕی یەعقووبە
کچ بوو بە خڕیداری یەعنی کە زولەیخا کچ

بەرچاو فراوانیی و بە دەس و دەهەنەیی.

یا کۆمەڵە زیوی بوخەلا دور لە سەخا بێ
موغلەق بە بەخیلیی، بە مەثەل مشتی مەلا بێ