تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



به
به، بَ، با. (بەراستی، بَراستی، با راستی، بەاو بگو.)
به شونا ڕوین
به قنکا خستن
ول کردن، کارنداشتن.
به لادا کەفتن
به مزدان
به من چه؟
به من چه؟
به ناو خوا
به نام خدا، به نام ایزد. (قسم، یا استعانه است.)
به ژێر چاوەو ڕوانین
به یەخەدا کێشیاک
به~َ:
بَست، پَناه.
بەسیان¬به یەکەو
خوەیشک به خوەیشک
خواهر به خواهر. (خواهر خود را به همدیگر دادن.)
خۆ به زەوینا دان
خود را بر زمین زَدن.
خۆ به کوشت دان
پا به زەوی نەکەفتن
شادمانی، خرسندی، پا به زمین نیفتادن. (کنایه است.)
پا به یەکا هاتن
پا نیان به گیانا
پله به ناوا دان
پۆس لکیان به پێشەوه
پێچیان به یەکا
بەبه
بچه. (بچەی شیرخواره.)
بەبه
ببه. (حکایت صدای بچەاست.)
تۆبه
مول ،پتت ،پتفت ،بازگشت ،پشیمانی .
تەڵەبه
پژوهان ،دانش پژوهان ،دانش خواهان ،دانش جویان ،دانشجو. (بر جمع و مفرد اطلاق می شود.)
جازبه
کشایی، کش، کُشنده، رُبایَنده، زور.
جازبه و دافعه
کش و گورێز، کَشنده و گریزاننده.
جبه
جُبَه، بالاپوش خز.
جبه خانه
جُبَه خانه، قورخانه.
جەعبه
جَعبه، صَندوق، صَندوقچه.
جەعبه
جعبه، فشنگ گیر، جای فشنگ.
حوبه
دوجَو.
حەربه
گَدَر، گَدرَک، تیغ، جان، ژان.
حەسەنلەبه
راتیانه، کُمکام. (صوغ درخت صنوبر است.)
خەرابه
ویرانه.
خەربه نگ
خربنگ، گَرچَک فرنگی.
زربه
زبره، درشته.
چاوبه سان
چشم¬بندان.
چوارزربه
دَک، دَغ. (چهر ضرب: ریش، ابرو، سبیل، مژه. «دک¬زده» یا «چهار ضرب» زده یعنی: هر چهار را تراشیده باشد.)