تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



منگن
منگن. ( کسی که در بینی حرف بزند.)
منگن
مخن. [مینگن (کەسێک کە لە لووتدا قسە دەکات)]
منگن
اَخَنّ، اَغَنّ، اَدغَم.
منگن
کسی که تودماغی حرف می زند
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
منگن
منگن
بە منگە منگ٬ گن٬ منجڕ٬ (هەو.): خمخم
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
منگنە
[ا ]
(مەنگەنە - mengene)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
پرمنگنات دوپتاس
[ا. فر ]
(permengenati dûputas)
پەرمەنگەناتی خوێ.