تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



دیان کەنن
دندان کندن، نااُمید شدن. (کنایه است.)
دیان کەنن
ناهمێبوون [هیوابڕاو بوون (ئیدیۆمە.)]
دیان کەنن
دیان کێشان.[دان دەرکێشان]
دیان کەنن
یَأس.
دیان کەنن
نَزع، قَلع. (السَّنّ)
پۆس کەنن
پۆس کەنن
پَرتاد، زشت¬یاد، دشت¬یاد. (مجاز است.)
پۆس کەنن
پۆس کڕاننەوه. [پاشمله باس کردن (خوازەیه)]
پۆس کەنن
سَلخ، دَرع، لَحي، مَلع، زَقَ، تَزقیق.
پۆس کەنن
غَیبَة، اِغتیاب، وِشایَة، هَمز.
کەنن
کندن، کشیدن، درآوردن، از جا کندن (دندان یا درخت)
کەنن
کندن، درآوردن (پوست مثلاً)
کەنن
کندن، درآوردن (چشم مثلاً)
کەنن
کندن، درآوردن (لباس مثلاً)
کەننە
کَنده، کَندَک، آلَنگ، کالار، مورچال
کەننە
کەنەک، خەنەک [خەندەک، خەرەند]
کەننە
حَفیرَه، خَندَق
کەننە
ڕنینەوە. چنینی میوە لەداران . خەندەک٬ کەنەک٬ خەنەق
کەننەوە
کندن، چیدن، (میوه از درخت)
کەننەوە
کەننەوە
کەنن [لێکردنەوە، ڕنینەوە (وەک: کەندنەوەی میوە لە درەخت)]
کەننەوە
ڕنینەوە | (موو، پەڕ مەسەلەن) [بە دەست هەڵکەندن]
کەننەوە
قَطف، جَنی، جَزّ
کەننەوە
نَتف، جَزّ
کەننەوە
کەندنەوە
کەننەکار
[کەسیک کە نەخش و نیگار لەسەر دار و شتی لەو چەشنە هەڵدەکەنێت]
کەننەکار
حَکّاک، نَقّار
کەننەڵان
کَند، کَنده
کەننەڵان
تپه (تپه خاکروبه که مسلط بر آبادی باشد)
کەننەڵان
کەن[کەند، شیو، ئاودڕ]
کەننەڵان
تەپۆڵکە، تەپ [ (گردۆڵکەی زبڵ و خەوشوخاڵ کە بەسەر ئاوایی دا دەڕوانێت)]
کەننەڵان
هُوَّه
کەننەڵان
نَشز، کَثیب