تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



منگن
منگن. ( کسی که در بینی حرف بزند.)
منگن
مخن. [مینگن (کەسێک کە لە لووتدا قسە دەکات)]
منگن
اَخَنّ، اَغَنّ، اَدغَم.
منگن
کسی که تودماغی حرف می زند
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
منگن
منگن
بە منگە منگ٬ گن٬ منجڕ٬ (هەو.): خمخم
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
منگنە
[ا ]
(مەنگەنە - mengene)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
منگولە
[ا ]
(مەنگوولە - mengûle)
گێزو گوڵینگ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
منگیا
[ا ]
(مەنگییا - mengiya)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
منگیاگر
[ا. فا ]
(مەنگییاگەر - mengiyager)
قوبارباز، خودانی قومارخانە.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
منگیدن
[مص. ل ]
(مەنگیدەن - mengîden)
منجەمنج، مینگە مینگ، قسەکردن لەبن لێوانەوە.
منگە
مخو، منجە. [مینگە (لە لووتدا قسە کردن)]
منگە
خُنَّة، غُنَّة، خَنین، غَنین، خَنخَنَة، خَمخَمَة.
منگە
حرف تودماغی
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
منگە
دەنگێکە کە لە لووتەوە بێتە دەرەوە ، (منگە منگ) منگەی یەک لەدوای یەک
منگە
منه٬ منجه٬ بە کەپۆ ئاخافتن
منگەمنگ
حرف زدن تودماغی پیاپی