تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
قور
[ا. ت ]
(غور – xûr)
قور بوونەوە
سر برآوردن، برآمدگی از هموار پیدا شدن
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
ئێسک قورس
بریتییە لەشتی ناشیرین کە نەچێتە دڵەوە
ئێسک قورس
[[ئێسک + قورس]]
(ست.) کەسێکی لەبەر شکڵ و شێوە یا جۆری هەڵسان و دانیشتنی نەچێتە دڵانەوە. * ئێسک گران، ڕەزا قورس، ڕەزا گران، خوێن تاڵ.
جێژنەی قوربانی
جەژنی گەورەی موسڵمانان
جەژنی قوربان
جێژنەی قوربانێ
دەست قورس
پزشکی که دیر بهبود بخشد، کسی که ضربه او زیاد دردآور باشد، آن کسی که اگر حیوانی را سر ببرد دیر جان دهد، آنکه هر کاری را آغاز کند دیر تمام شود، جیب بر ناشی
سەدای قورواق
وَغوَغ
سەدای قورواق
قیرە [قیرەی بۆق]
سەدای قورواق
نَقیق
عید قورو
جەژنی حاجیان، جەژنی قوربان
عید قوروان
عید قورو
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
قورئان
ئەو کتێبەیە کە بەسروش بۆ پێغەمبەری ئیسلام هاتووە
قورئان
نوی، نبی، نپی، کُراسه، فراتین، آسمانی زبان
قورئان
قورعان [کتێبی ئاسمانی موسوڵمانان]
قورئان
قُرآن، مُصحَف، کَلامُ الله
قورئان