تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



شوش (هەو.)
بووکه شوشە
[[ بووك/3+3-ئه/2+شوشە]]
نت.»، «کعر.»، «تت.» 1- بووکی منداڵانەیه که له باغه و شتی وا دروست کرابێ. 2- «کن.» ئادەمیزادی ناسک و نازداری به ناز پەروەردە کراو.
جل شوشتن
شیوکردن، کۆڵکردن
دەست شوشتن
دەست لێ شوشتن
ناهومێدو بێ هیوابوون.
شوشتراو
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شوشتری
[ص.ن ]
(شوشتەری ـ șûșterî)
خەڵکی شوشتەر ، سنعەتی شوشتەر.
شوشتن
شتن، شردن، شووتن
شوشتن
شوشتن
شوشتەری
شُشتری، شوشتری، (نوعی است از گلیم که از نخ می بافند)
شوشتەری
جۆرە بەڕەیەکە لە بەن دەیچنن]
شوشتەری
شُشتَری
شوشتەری
جووره بەڕەیێکه لە دەزوو دروستدەکرێ.
شوشتەری کوردی
جووره هەوایەکی گۆرانی کوردییه.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شوشه
[ا ]
(شوشه ـ șûșe)
زێڕوزیوی تواوه ی له قاڵب کراو، شووشە سۆڵ ، وردەی هەر شتێک.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شوشو
[ا ]
(شوشو ـ șûșû)
هه رزن.