تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شاعر
[ا.فا.ع ]
(شائیر - şaîr)
هەستیار، هەڵبەستوان، هۆزانڨان، شاعیر.
شاعر(ع.)
هۆنەر٬ هەستیار٬ بووێژ٬ هەڵبەس.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شاعرانه
[ق.ص ]
(شائیرانه - ş’îane)
شاعیرانه، شاعیرئاسا.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شاعره
[ا.فا ]
(شائیره - a’îreş)
هەستیار، هەڵبەستوان (بۆمێ).
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
اشاعرە
[ع - ص - ن ]
(ئەشائیرە - eşa’ire)
تیرەیەکی ئایینیە بە موریدو پەیڕەوانی ابوالحسن علی بن اسماعیل ئەشعەری گوتراوە، سوننی مەزهەبن و باوەڕیان بە جەبریەت هەبووە.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
مشاعرە
[مص. ع ]
(موشائەرە - muşa᾿ere)
شیعر خوێندنەوە بەرانبەر بە یەکتر تا بزانرێ کێ شاعیرترە یان شیعری زۆرتری لەبەرە.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
متشاعر
[ا.فا.ع ]
(موتەشائیر - muteşa’ir)
شیعرباز، شاعیرنمایی، ئەوەی خۆی بە شاعیر بزانێ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
مشاعر
[ا. ع ]
(مەشائیر - meşa᾿ir)
هەستان، جێی عیبادەتی حاجییان، شوێنی قوربانی کردن، قوربانگە.