تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



ئاوساگ
«نمفـ. لە: ئاوسان» تمـ: ئاوساو.
ئاووسان
باکردن، هەڵامسان، پەنمان، ئەستووربوون، بەرزبوونەوەو هەڵکفانی شووێنێک لە ئەندامی گیانداران لەبەر هەر ئازارێکی بێ.
ئاڤسارک
ئاڤساندن(باک)
ئایساندن
برافروختن
ئایساندن
«مستـ. متـ.» ۱- داگیرساندنی ئاور و چرا و... و نە کووژاندنەوەیان.: تا ڕۆژ سۆبەمان گەرممان نەدەهاتەوە. ۲- سووتاندنی سووتەمەنی: نەوت زۆر دایسێنن. هەڵایساندن [هەڵ «پیبفبـ.» +ئاییساندن]، «مستـ. متـ.» ۱- داگیرساندنی ئاگر، چرا... «دەڵێن فەرموویە یار، بێتە مەتاڵای خەتی ڕێحانی» «بڵێن با شەمعی ڕوخساری هەڵایسێنێ! ئەوا هاتم» «حەریق». ۲- «کنـ.» سازکردنی فیتنە و شەڕ و شۆڕ.: لە سەرەتای ئەم چەرخەوە ئەڵمان دوو شەڕی گەورەی لە دنیادا هەڵایساند.
ئاییسان
ئایسان، پێبوونی ئاگر
ئاییسان
«مسـ. لا.»، «مکـ.» سووتانی شتێک بە گڕەوە، چ بۆ ڕووناکیی وەکوو چرا، چ بۆ گەرمایی وەکوو ئاگرێکە بە دار و سووتەمەنی تر بۆ چێشت لێنان و مەبەستی دیکە دەکرێتەوە.: ئاگرت ناییسێ «نەئایسێ»، بزانە ئاگرەکە داییسێ «دە ئایسێ» ؟، تا درەنگ چرایان هەر دایسا «دە ئایسا». _هەڵایسان [هەڵ «بێبفـ.» +ئایسان] «مستـ. لا.» «کنـ.» پەیدابوونی شەڕ و شۆر و هەرا لە نێوان دوو یا چەند کەس، یان دەوڵەتاندا.
ئاییسان
داگیرسان، داگیران(بۆ چراو ئاوور)، داگیرسیان(دەر)، گیران،(هەورا) هۆرگیران، ڤێکەتن
ئاییساو
ئاوور یا چرای داگیرساوە، داگیراو
ئنسان
انسان، انزان، انزان، آدمیزاد، آدمی، مردم.
ئنسان
ئنسان
انسان، بشر، بنی آدم.
ئیتتیسال
یکدش، سنگم، سنگمبر، چسپیدن، چپسیدن، چفسیدن، شبلیدن، بشلیدن، دوسیدن، پیوستن.
ئیتتیسال
لکیان، چەسپیان. [لکان، نووسان]