وڵاخێکە کەکاتی زینی هاتبێ

اسبی که هنگام زین کردنش رسیده باشد

ئەسپ و ماینێ وەختی لێ سوار بوونی هاتبێ

«ست.» حاڵی نۆمایەکی وەختی ئەوەی هاتبێ بگیرێ و زینی بخرێته سەر پشت، جوانوێکی هاتبێته ئەوەی سوار هەڵبگرێ.

قەڵتاخ دارەکەی زینییە، (موک.، سۆرا) جووانووێکە تەمەنی گەیشتبێتە ساڵی سێیەم، واتا لە ساڵی سێیەمدا بەرزینەو کاتی زینیەتی

هەڕاکردن

بەڕینی وڵاخی بەرزە

خستنی ماڵ و کۆچ لە شوێنێک

کوڵدان لە کارێکدا

چادر زدن، جایگاه گَزیدن، آرامگاه گَزیدن.

وەزین، بەزتن، هەڵدان، ڕەشماڵ لێدان، مەڵوەن کردن. [خێوەت هەڵدان.]

اِقامة، ضَرب الخیِام.

شکست خوردن
اسب زین کرده
دویدن
پریدن
جفت گیری اسب با مادیان

شکست خورادن، لەبەر دژ دانەواندن
ئەسپی زین لە پشت
غاردان
باز هاویشتن، پەڕین
سواربوونی فەحل لە مایین

«مست. لا.»، 1- له مەیدان دەرچوون، شکان بەرامبەر دوژمن. کۆڵدان، واز هێنان:: کەڵەبابی سیروان بەزی. خەباتکاری به ڕاستی به لێدان و گرتن نابەزێ. لەشکری خاوەن بیر و باوەڕ بە زینی بۆ نییه. 2- «بک.» جووڵان، خێرا ڕۆیشتن:: ببەزه «خێراکه» گورج به، خۆش بڕۆ، تێبــ.ینی: ئەم مەسدەری «ڤازیتەن» ی پە هلەوی کەوتۆتەوه که ئەویش له «ڤەز» ی ئاوێستایی گووراوه و له لەهجەی باکووریدا ماناکانی هەر و کوو پەهلەوی و ئاوێستایی «تم: فره، پڤا، ل-461» ماوەتەوه. بەڵام له لەهجەی ناوەندیدا ئەسڵی مەسدەرەکه مانایەکی تری وەرگرتووه - ئەگەرچی ئەو مانا تازانەشی به جۆرێک له جۆران هەوێنێکی مانای کۆنه کانی تێدایه -و تەنیا هەندێ وشەی که لێی داتاشراوه، وەکوو هەڵبەزینەوه، بازدان و....و...» مانای کۆنی ڕیشەکەیان پاراستووه.* «سن.» به زیان.

غاردان، ڕاکردن، لنگدان، لینگدان، هەڕاکردن، ڕەوین، تێشکان، بەرگەنەگرتن، بۆڕخوواردن، شکان، دابین بوون، گاربوون، قژبوون، کۆڵدان، (ڕۆژ) بەزان، دانەواندن، بەرانبەری نەکردن، بۆڕبوون. (خۆ) ڕەوینەوەی دۆخین، ترازیان. خستنی ماڵ و کۆچ لە شووێنێک، چادر هەڵدان. پەڕینی ووڵاخە بەرزە

شلەمەنیەکی ناسراوە گەلێک خۆشبەزو مەکینەکانی جیهان بەوی هەڵدەسووڕێن

با عجله و شتاب یورش بردن

شاڵاو بۆ بردن، بەپەلە بۆچوون

(بیهگوزین - bihguzîn)

کەسێک که شتی باش هەڵبژیرێ، هەڵبژارده، ناوازه.