بزواندن

جنبانیدن

جووڵاندن، بزواندن

«مست. مت.» 1- جوڵاندنی شتێک لەشوێنی خۆی بۆ جێگەیەکی دی، بێ ئەوەی بەرز بکرێتەوه. 2- «مج.» هاندانی یەکێک به وتوڕە کردنی، بۆ ئەوەی له حاڵی خۆی دەربچێ و کارێک یا قسەیەک بکات.:؛ مەی بزێوه با دەست نەکا به قسەی حەلەق و مەلەق. *بزواندن. «کی.، بک.» بزافتن.

جووڵاندن، بزواندن

نگا: دەزبزاوتن

دەزبزاوتن