ئاخردەس.[کایەی کۆتایی. (دوایین کایەی قومار.)]

دَستُ الْخَصل، آخرُ الْامر.

لااقل، اقلاً

هیچ نەبێ

(زاخر - zaxr)

ماڵ کۆکه ره وه.

(زاخیر - zaxir)

پڕوڵێوڕێژ، پیاوی به خشنده، پیاوی پیاوانه و پایه به رز.

(ساخیر - saxir)

گاڵته پێکه ر.

(سه رئاخوڕ - seraxur)

سه رئاخور، باشترین ئه سپی ناو ته ویله ی ئه سپان.

(فاخیر - faxir)

زۆر چاک و فاخیر، فەخرفرۆش، خۆ هەڵکێش.

(موتەئەخخیر - mute’exxir)

پاشکەوتوو، دواکەوتوو.

(موتەفاخر - mutefaxir)

نازین، خۆهەڵکێش، بەخۆنازین، بەخۆفشین، فڕناخ.

(مەفاخیر - mefaxir)

شانازی و فەخران.

رمەای که شب در صحرا می ماند
گلهٔ گاوها
چوپان گاوها

ڕەووگ

ڕەوەی شەو بە کێو
گاگەل، گاران
شوانی گاوان

(باک.): گاگەل

«نا.» ١- ئەنجام و دوایی کارێ یا شتێک: با بزانین ئەم کارە ئاخری بەچی دەگا. ئاخری ئەم مانگە دەچێتە بەغدا. □ «سەت ساڵ بکەی بێگانە پەرەستی، ئاخرییەکەی دینی نشوستی». شۆڕەژن من لە هەوەڵ پێم نەکوتی ئاخری حەزرەتی شێخ تێت ئەکوتی «مەلا: گمـ.» ٢- دوایی، دواڕۆژ، عاقیبەت: ئاخرشەڕ. ئاخرت خێر بێ.

«ئمـ.» بۆ سەرکۆنەکردن، لۆمە یا داوای نەکردنی کارێک. □ «کوڕە ئاخر وازی لێ بێنە»، «ئاخر لە سەر چیم هەیە غەیانی». «تحفە: ج٢- ٢١٥» : ئاخر ئەمە کاری کردنێیە؟ ئاخر نەچی باشترە.

«سـ.» هەر شتێکی لە چاو هاوچەشنەکانی خۆی لە دوای هەموانەوە بێت: ئاخر شەوی پاییز، ئاخر ڕۆژی جەژن، نەریمان ئاخر کەس بوو هات. // هەوەڵ، یەکەم.

مس