دارای جاه، درجەدار، جاەدار.

ساحێومەنسەب، جێگەدار. [خاوەن پایە]

صاحب المنصب.

اَفسر

پلەمەند، دەرەجەدار لە سپادا

کڵاوی شاهانه.

دا کووچە کووچە خۆڵی بەسەردا بکا به چنگ
لەو خاکه ئەفخەرە کە هەموو تاج و ئەفسەرە

(نا.) تانجی پاتشایان، کڵاوێکی شایان بە گەواهێرات دەیڕازێننەوە و لەسەری دەکەن. ((بە ڕەفتار جە باد سەبووک خێز تەرەن)) ((شاییستەی شاهان ساحێب ئەفسەرەن)) (خانا-٤٨). تێبــ.- ((لە ئاوێستایی (ئەئیوی) پێشبەند (= لە،لەسەر)+٠سەرە)=سەر، یەعنی: ئەوەی لەسەری دەکەن... تم:هەوسار)) (معین: بورهان. ج-١-١٤٨).

(نا.)، (تب.) ئەو کەسەی لە ئۆردووی دەوڵەتاندا، دەرەجەی لە (ناییب زابت) بەرەژوورە. ((...باپیرئاغا بە کا حسێنیدا وەڵامێکی زۆر توند و تیژی بۆ ئەفسەری عوسمانی ناردەوە...)) (قزڵجی" پێکەنین- ٤٣) تێبــ.- ئەم وشەیە لە فارسیڕا هاتۆتە ناو زمانی کوردی (فەرهەنگستان) لە (ئوفیسیە)ی فرەندی و (ئۆفیسەر)ی ئینگلیسی وەرگرتووە. (تم: معین. فەرهەنگ. ج١-٣١٦)، ئەوانیش لە (ئۆفیسیۆم)ی لاتینی بە مانای (فەرمانبەری گشتی)یان وەرگرتووە (تم: لاڕووس-٦٣٤) *(کعر) زابت، زاووت. (کئێر.) گەورە.