«مستـ. لا.» هەناسە هەڵکێشانی تێکەڵ بە کڕووزانەوە و ناڕەحەتی. بە وشەی «ئاخ» دەست پێ دەکا و بە ڕستەیێ کە هۆی ناڕەحتییەکە پێشان دەدا، دەبڕێتەوە: ئاخ لە دەست مناڵی ئەم زەمانە.

هەناسە هەڵکێشان

آخ و تف، تف کردن.

تفەوکردن. [تفکردنەوە، ئاوی دم فڕێدان].

مج، انتجاج، بزق، بسق، بصق.

«نتـ.» ئاهـ و ناڵەی تێکەڵ بە نیمچە گریان و کڕووزانەوە و زیاتریش لە جارێک.

تف کردن

واخ!، وخ!، دخ!، آوخ!، آه!، اوه!، افسوس!، دریغ!، آواخ!، آوە!، وای!، اخ!

داخ!، دۆخان!، ئاه!. [ئۆف!، ئایش!]

آه!، اه!، اهأ!، واهأ!، الاسف!، لحقأ! آخر

آقا

ئاغا: من ئاخا و تۆ ئاخا، ئەی کێ جێمان بۆ ڕاخا؟ «مەسەل»

ئاغا، خاوەن دێ و سامان، براگەورە، بەگ. _تی: ئاغایەتی

ئاغایەتی

گفتگو

قسە کردن، پەیڤین، ئیشتیغالی، گوتن، وتووێژ

«مسـ. لا.» قسە کردن دەگەڵ کەسێ، گفتوگۆ، وتووێژ.

کوتن، ووتووێژکردن، دووان، دوواندن، پەیڤین، قسەکردن. باخڤە: بدووێ، قسەبکە. نەئاخفە: مەدووێ، قسەمەکە. باخێڤە: بیدووێنە، قسەی لەگەڵ بکە. نەئاخێڤە: مەیدووێنە، قسەی لەگەڵ مەکە. پێ باخڤە: وەدووانی بخە، قسەی پێ بکە. پێ نەئاخڤە: وەدووانی مەخە، قسەی پێ مەکە. گەل ئاخافتن: دوواندن. دان_: وەدووانخستن

دیدارە بۆ باس کردن لە نیگەرانیی دایکوباب گەر هەست بکەن منداڵەکانیان خەریکی یاسابەزێنی و ڕەفتاری نەخوازراون.

پڕکردن، ئاخنینەوە، تێ ئاخنین