شەرارە، بڵێسە.

« نالیی »  وا دائیم کە مەشغووڵی فوغان و ناڵەیە
باعیثی هیجرانی یارە دڵ شەراری گرتووە

شەراب.

ئەو شەربەتە، ئەو جامە شەراوە لەبی ناوە
بۆ  « نالیی » یە ئاخر کە خودا بۆ ئەوی داوە

لێکدانەوە. (یەکاڵا کردنەوە).

هەر مەسئەلە بیکرێ کە بە تۆ شەرحی کرابێ
مومکین نییە کەس دەخڵی بکا چین و خەطا بێ

لێکدانەوە. ئەو کتێبەی کە تێکستی کتێبێکی تریان، وشە وشە و ڕستە ڕستە خستبێتە ناویەوە و مەعنای ئەو وشە و ڕستانەیان پێ لێک دابێتەوە.

لە شەرحی هەیئەتی مەتنی بەدەن کە هەر جوزئی
سەقیمە، عاجزە تەصحیح و ڕابیطی تەدبیر

شێر بەچە، شێرزاد، ئازا.

ئەلا ئەی ئاسکی ناسک، بە باسک
شکاندت گەردنی صەد شێری شەرزە!

ئارەزووی نەفس.

ئەی مەسجید و میحرابگەهت قیبلەیی حاجات ،، بۆ ئەهلی موناجات!
مەحجووبی هەوام و ئەمەتە مەشهوودی مەعلووم ،، بۆ ڕاهی نەجاتم

پزیسکە.

شەرەر و تابش و بارش لە دەمی ڕەعدی بەهار
ئەثەری سۆزشی گریانە لە ئەفغانمدا

وێنەی ئادەمیزاد.

بورهانە صورەتی بەشەریی چونکە نوورە، نوور
بێ ظیللە، ماسیوای بە دوو نیسبەت مووعەببەرە

مژده پێدراو.

ڕەحمەت به حوسنی صوورەتی ئینسان ظوهوری کرد
(خَیْرُ الْبَشَر) لەقەب به شەفاعەت مووبەششەره