ئەو مەعنایەی کە (علی) ی حەرفی جەڕ ئەیگەیەنێ. بەرزبوونەوەی (هینەکەی) پیاو.

خورووجی (با) لە لوصوق و (عەلا) لە ئیستیعلا
دوخوولی عەتبەیی (عەن) فاصیلە لە تیری جەفیر

ئەوەتە بنیادەم زوو بێتە دەست و کار هەڵسووڕێنێ.

فەرمووی بە مژەی مەستی، ئازانە و تەڕدەستیی
سادەی لە دڵی سستی، تیرێ، بە تەمەننایە

یارمەتیی دەر.

بە وەقتی تەلبییە مەستی شوهوودی (صبغة اللە) بێ!
بە گاهی تەروییە سیڕڕی (ید اللە) دەستیاری بێ!

کینایەیە لە کەسێ یا شتێ کەڵکی هیچی پێوە نەمابێ و فڕی درابێتە لاوە.

چەندە خۆشە دابنیشین دوو بە دوو ئەمن و گوڵم
داکەوێتن موددەعی لەو خوارە هەروەک دەستی کەر

لاوازیی و نەخۆشیی.

بە نەشئەی سستیی و مەستیی وەها مەستوور و مەخموورە
نزانم خەو لە چاوتدایە یا چاوت لە خەودایە!

ئیشارەتە به دوو ئاوازی مۆسیقا، (ڕاست) و (صەبا).

گوتم: ڕاستی صەبا هەڵسە! گوتی: مەشرەب موخالیفیە
گوتم: نارێ، گوتی: بایە، گوتم: ئەوجێ، گوتی دوورە