شەکر هەڵگر. شەکر بارێن، مەبەست شیرینە.

طەبعی شەککەرباری من، کوردی ئەگەر ئینشا دەکا،
ئیمتیحانی خۆیە مەقصوودی، لە (عمدا) وا دەکا

فەوتاو،

کە خاکی، خاکی دامەن بە، وەگەر نە، تۆزی بەربادی
کە ئاوی، ئاوی گەوهەر بە، وەگەر نە، بڵقی سەر ئاوی

گۆڕ.

یا توربەتێ، یا غوربەتێ با ڕێ بشکێنین
هەر مونتەظیرە « نالیی » ئەگەر مرد و ئەگەر ما

یەکێکه له گیانلەبەرە خشۆکەکان ڕەنگی به گوێرەی ئەو شوێنەی تیایەتی ئەگۆڕێ، حەزی زۆر له بەرخۆرە. کینیایەیە لەو کەسانە که بۆ هەر دەور و سەردەمێ بەرگی ئەو دەور و سەردەمە لەبەر ئەکەن.

نەییری ئەعظەم وەها تاوی دەدا وەک مەنجەنیق
بۆ دەوامی ڕۆژپەرستیی جەمعی حەربای دێتە ناو

دەرگاوان.

چ حوجرە؟ وا لە خاکی میللەتی دەوڵەت پەناهیدا
کەمینە خادیمی سوڵطان و، شاهەنشاهی دەربانە!

وشترەوان.

شوتوربانا! ئەمە پەرژینی باغی ڕەوضەیە، یاخۆ
عەرار و عەرعەر و بانی خیابانی بیابانە؟!

حەرزەتی حوسەینی کوڕی حەزرەتی عەلیی.

هەموو وەقتم دوعایه: داخۆ کەی بێ
به تیرێکم شەهیدی کەربەلا کەی؟!

ئەوەی ئەوەندە شیرین و خۆش بێ شەکر لە بەرچاوی خەڵک ببێزرێنێ.

یا گومبەدی نەزهەتگەهی نێو باغچەسەرا بێ
ئەلوانی گوڵامێز و شەکەربێزی تیابێ؟!

لێدانی وا کە بە بنیادەمەوە بنووسێ و لێی نەبێتەوە.

من لە طەوری عالەم و دەوری فەلەک
ضەربی لازیب، زەخمی بێ مەرهەم دەخۆم

سەرخۆشیی و بەدمەستیی.

ئەوە چاوە کە هەڵدێنیی، صەد عەربەدە دەنوێنیی
هەر ڕۆحە کە بستێنیی، لەم غەمزە دوبارەت چیی!

غەریبی.

یا توربەتێ، یا غوربەتێ با ڕێ بشکێنین
هەر مونتەظیرە « نالیی » ئەگەر مرد و ئەگەر ما

ئەوەی لەنامۆییدا بژیی.

دائیم لە حەضەردا سەفەری بە.. لە وەطەندا
غوربەتکەش و عاجز بە، ئەگەر ئەهلی طەریقیی

قوربانیی. (ی) کەی ضەمیری غائیبە.

هەر کەسێ ڕووی تۆ دەبینێ، خۆی بە قوربانت دەکا
چونکە ئەبرۆی تۆ هیلالی عیدە، قوربانی دەوێ

نزیکیی. ڕاحەت، حەسانەوە.

چ ڕەوضە؟ ڕەوضەیی جەننەت! چ جننەت؟ جەننەتی قوربەت!
چ قوربەت؟ قوربەتی ڕاحەت! چ ڕاحەت؟ ڕاحەتی جانە!

پێوەند، تلقیح.

نەخل و ڕوممان پێکەوەن، یا باغەبان وەی کردووە:
سەروی هێناوە لە سێب و بەی موتوربەی کردووە!

دراو لێدان.

لایقی مەخزەنی طەبعە هەمو کەنزی غەزەلم
قابیلی ضەربی ڕەواجە زەڕ و زیوی مەثەلم

نزیکیی. بێچوون

کە مەدعووی لازەمان و لامەکان و قوربی بێچوونی
سوار بە لەم بوراقە باریقە، لەم ڕەخشە ڕەخشانە