«نا.»، «مکـ.» شاخی مەڕ و بزن، قۆچ. «... ساحێبی دوازدە بەران و حەوت نێریی بە ئەسرۆمە...» «تحفە: جـ۲- ۱۷۹». تێبــ.ینی: «سروو» یا «سرڤە» لە ئاوێستاییدا بە مانای شاخ و چنگی گیانداران هاتووە و له زمانی پەهلەویدا بۆتە «سرووڤ، سرووب» لە «یەسنە» دا کە بەشێکی ئاوێستای زەردۆشتە «های۹، بەندی۱۱» وشەی «سەڤەرە» وەکوو سفەت بۆ هەژدیها باس کراوە «تمـ: پد: یەسنە، جـ۱- ١٦٢»

«نا.» ئاوێکی سوێرە لە ژێر پیلووی چاوان دەزێتەوە و کاتی گریان دێتە خوار. «خەفەت وادەتەن، مەینەتان سادەی» «وەخت بارانەن ئەسرین!دەی پەی کەی؟» «مەولەوی: مکبـ- ۱۷۰» «گەر وەفایی لەو دەرە دێت و دەچێ مەنعی مەکە» «سورمەیی خاکی دەردت بۆ چاوی پڕ ئەسرین دەبا» «وەفایی: گمـ- ۱۳» ٭ئەسر، فرمێسک. «بکـ.» ڕوندک. و، «ژابا- ۳۲۵».

«نا.»، «مکـ.» ۱- گیایەکە، گوڵی جوانە، بنێکی ئەستووری هەیە کە ماددەیەکی نووسەکی تێدایە، لە گەلێ شوێنی کوردستان شین دەبێ. ۲- کوتراوی بنی ئەم گیایە کە لە کاروباری ژیانا وەکوو چەسپ «صمغ» بۆ پێکەوە نووساندنی کاغەز و گەلێ شتی دیکە بەکاردێت ٭چرێش، سرێش.