بَسیجیدن، بَسیج کردن، آماده کردن. ( برای سفر مثلاً)

سامان، آسان.

تبست، آیین، کیش.

آینه، نماینده، نمایشگاه، پیدایشگاه.

خداجَه، خواجه. ( یعنی محل جهیدن خدا، مانند باجه: یعنی محل جهیدن باد، که به کردی «واجه» می گویند، به همین مناسبت اولیای اللّه و پیران ارشاد و بزرگان اسلام و داعیان به سوی خدا را خواجه گفته اند و آن غیر از خاجه و خوجه است که اولی به معنی مظهر خاج است که بر مسیحیان اطلاق می شود و دومی به معنی مظهر خوی است که بر کلیمی ها اطلاق می گردد.)

لاپه، ملهم، مرهم.

کیوس، کَیاگن، ناهموار، زبر.

شَفت، کَژ، کَج، ناهموار، ناراست.

ناهَموار، قُلُمبه، قُلُنبه، کُلَند، کُلَندَر، ناتَراشیده، لُک و پُک، ناساز.

دَرواخ، دَژواخ. (تازەاز بیماری پا شدن)

نَهَنگ، گاوماهی. ( نهنگ دریایی)

نهنگ. (نهنگ بری)

گزارش.

جکاره، اُباش، اوباش، اُباشه. (نژادهای مختلف)

بُلَند.

پاسبان، عَسعَس، شَب گَرد، گَزمه.

خَنج خَنج، رَخیدن، شَمیدن، خَنجان، خَنج زنان. (تکرار برای تکثیر است.)

بیش، کَبَست، هلاهل. (بیخی است کەدر چین می روید.)

آلاوه، چُلَک، چالیک، غوک چوب.

غَوغا، هنگامه، شورش.