تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



زەنگن
مِعوَل، مِحفَر، مِنکاش، صاقور.
زەنگن
(ئەردە.): زەنگەن، قوڵنک(بۆ هەڵکەندنی خاک و دیوار و چتی تر.)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
ساتگن
[ا. ت ]
(ساتگین - satgin)
پیاڵه و په رداخی گه وره که شه رابی پێ بخۆنه وه.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سهمگن
[ص ]
(سه همگین - sehmgin)
ترسناک، مایه ی ترس.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شرمگن
[ص ]
(شه رمگین - şermgin)
شە¬رمه زار،خجڵ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
غمگن
[ص. مر ]
(غەمگین - xemgin)
غەمگین، بە پەژارە، کۆڤانبار.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
فژاگن
[ص. مر ]
(فەژاگین - fejagîn)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
فژگن
[ص ]
(فەژگین – fejgin)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
لگن
[ا ]
(لەگەن - legen)
لەگەن، تەشتی دەست و جل شۆرین.
منگن
منگن. ( کسی که در بینی حرف بزند.)
منگن
مخن. [مینگن (کەسێک کە لە لووتدا قسە دەکات)]
منگن
اَخَنّ، اَغَنّ، اَدغَم.
منگن
کسی که تودماغی حرف می زند
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
منگن
منگن
بە منگە منگ٬ گن٬ منجڕ٬ (هەو.): خمخم