مرهم

هەتوان، دەرمانی تێ هەڵسوان

مەڵهەم، دەرمان،

حیکمه تی تۆ مولهەمه، هەم قەدەمت مەرحەمە
موستەحەقی مەرهەمه سینەیی ئەفگاری من

تبست، آیین، کیش.

ئایین، کێش. [ڕێباز، دین، ئایینزا]

معاک، مَذهَب، دیِن.

آینه، نماینده، نمایشگاه، پیدایشگاه.

دیارگە، دیارگا. [جێگای دەرکەوتن]

مَظهَر، مَجلَی.

خداجَه، خواجه. ( یعنی محل جهیدن خدا، مانند باجه: یعنی محل جهیدن باد، که به کردی «واجه» می گویند، به همین مناسبت اولیای اللّه و پیران ارشاد و بزرگان اسلام و داعیان به سوی خدا را خواجه گفته اند و آن غیر از خاجه و خوجه است که اولی به معنی مظهر خاج است که بر مسیحیان اطلاق می شود و دومی به معنی مظهر خوی است که بر کلیمی ها اطلاق می گردد.)

خواجە. [نوێنەری خودا، ئایەتوڵڵا]

جێگەی کۆبوونەوەی خەڵک.

ئەی مەسجید و میحرابگەهت قیبلەیی حاجات ،، بۆ ئەهلی موناجات!
مەحجووبی هەوام و ئەمەتە مەشهوودی مەعلووم ،، بۆ ڕاهی نەجاتم

امثال، قضیه، سوال

مەسەلە

شوێنی پاکبوونەوەی گیانی گوناهبار له گوناه.

یەعنی گوڵاوی قودسه گڵاویی ڕەفع ئەکا
ئەو خاکه چاکه پاکەوو ئەو ئاوە مەطهەرە

شوێنێ دیاریی دان،

ئەو سێبەرە که مەظهەری حوببی خوادییه
کەنزی موطەلسەمی نەظەری حەییی ئەکبەرە

مەقامی حەزرەتی ئیبراهیم، شوێنێکە لە کەعبە ئەڵێن ئیبراهیم نوێژی تیا کردووە.

مەقام و زەمزمەی حادیی، لە شەوقی کەعبە و حوجرەی
مەقام و زەمزەمە، وا ئوشتری هێنانە جۆلانە

افشون

شەنە، شەن، ملهێب

مرهم