اَيُّ، کُلّ.

فقط
نشانه توالی و استمرار
همیشه
حتماً
در هر حال
اگر
فوراً
همه را شامل شود، هر
خر، الاغ
احمق
متکبر
خاک

دەربڕینێکی بڵاوە و کورتکراوەی هەردوو وشەی «هەرگیز» و «هەردەم»ـە. نموونە، هەر بژی کاکە ڕێژیار بۆ ئەم کارە نایابە!. لێرەدا «هەر» کورتکراوەی «هەردەم»ـە کە بەردەوامییەکەی بێکۆتای ئایەتی دەگەیەنێت. نمونەیەکی دیکە، ڕێژیار هەر نایەتە ڕەدایە!، لێرەدا دەبێتە کورتکراوەی «هەرگیز» کە نایەتییەکەی دابڕ و بەردەوام ڕادەگەیەنێت.

کەر (ه) وتەی کورت هەڵهێنان (حسر)

وتەیەکە بەکاردێنرێ بۆ گرتنەوەی هەموو یەکەیەکە یەک یەک (کلی افرادی)

بەمانا هەموو بەش بەشێک (کلی مجموعی)

وتەی یەک بینەیی (استمرار)

تەنیا: هەر خۆت وەرە
بە شوێن یەکا: هەر هات و هەر دێت
دایم: هەر هەبی، هەر خۆش بی
بێ گومان: مەترسە هەر دێم بۆ ماڵتان
چۆنەکایی بێت: هەر بمدەیە جا بزانە چی دەکەم
ئەگەر: هەر بیخۆی دەزانی چیە
بێ درەنگ: هەر هات ملی نا لە جوێن دان
هەچ، هەموو: هەرگا، هەر کەس، هەرچی
کەر، گوێرێژ
هەقمەق
بەفیز
خاک

کام٬ کێها٬ (هەورا.شە.ڕۆژ.): کەر٬ گوێ درێژ. (باک.): تەنها٬ هەر٬ هەرجار٬ هەمیشه٬ هەرگاڤ. –جاراکۆ: هەرجارەی کە. –وهەر: بەردەوام٬ هەمیشە

«کن.» کەیفی خۆش بوو، دەماخی ساز بوو * تووکه.

هی بماند!، همیشەبماند!، دیر زیاد!، دیر پایاد!، هموارەبماناد!، زندەبادا!، پایندەبادا!، زندەبماناد.

هەر بمێنیت!، هەرنەمرێ!، هەرنەمرێت! [هەربژی]

اَدَامَهُ الله! اَبقاهُ الله!، طَوَّلَ اللهُ عُمرَه!، اَبَّدَهُ الله!

بوباش، نَوتاش، جاوید، پایدار، هی هست.

نەمر. [هەمیشەماو، هەرماو]

باقي، دائِم، اَبَدی، سَرمَدي.

هەڕەشە و گوڕەشە

چون، هَمچون، همانا، هَمچو، مانند. «هەر» کلمەحصر است.)

وەک. [تەواو وەکوو ( «هەر» وشەی پاوان کردنە)]

کَ، مِثل، مَثیل... .