وشەدان

قومش

[ا. ص ]

(غومیش – xûmiş)

بیرهەڵکەن.

قومش

کُمش، کومش، آهون، شکاو، فَرکَند

قومش

نەغم، کوورە، نوغۆم [ڕێگە ئاوی کارێز لە ژێر زەویدا]

قومش

نَقب

قومش

(ئەردە.): نەغەم٬ نوغم٬ لووغم٬ کارێز

قومش کەن

کەسێکە نووغمی لێ بدا٬ کارێزکەن

قومشکەن

کُم َکن، کوم شکن، کُمش زن، کَن کَن، کَتکَن، چاه کن، کاریز کن، کُماسه، شکاونه، شکاونده، آهون بر، چاه جو

قومشکەن

نەغمکەن، کارێزکەن [کەسێک کە کارێز هەڵدەکەنێت]

قومشکەن

نَقّاب، حَفّار، اَکّار، نَزّاح، مُقَنّی

قومشەڵ

بیشه و نیزار انبوه

قومشەڵ

بێشە و قامیشەڵێنی چغور

تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان