وشەدان

فضله

[ا. ع ]

(فەزەله – fezele)

پاشماوه و پیسی.

فَضَلَهُ وعليه

غَلَبَهُ فی الفضل. فاقَ / لە دەستبڵاویو بەخشندەییدا پیاوچاکتر بوو. پێشی کەوت.

غَمَرَهُ بِفَضلِهِ

بالغ فی الاحسان إلیه / چاکەی زۆری لەگەڵ کرد. نقومی کرد لە چاکەدا.

تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان