تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



لەغاوهەڵبڕین
اِکماح.
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
لەغاوهەڵبڕین
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
لەغاوهەڵکێشان
لغاوهەڵکێشان
لەغاوە
زَفَر، کُنج دَهَن، گوشه ی دَهَن.
لەغاوە
لای دەم، گۆشەی دەم. [لغاوە، سووچی دەم]
لەغاوە
شِدق.
لەغاوە
گوشه دهان
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
لەغاوە
لەغاوە
سووچی دەم، لغاوە
لەغاوەبڕکێ
زخم گوشه دهان
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
لەغاوەبڕکێ
لەغاوەبڕکێ
لغاوەبڕکە
لەغاوەبڕکە
زخم گوشه دهان
لەغاوەبڕکە
لغاوەبڕکە
لەغاوەبڕێ
زخم گوشه دهان
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
لەغاوەبڕێ
لەغاوەبڕێ
لغاوەبڕکە
ئاوی بێ لغاو خواردنەوە
«کنـ.» کاران بە ئارەزووی دڵی خۆکردن و گوێ نەدانە هیچ کەس و هێچ شتێ.: وادیارە ئاوی بە لغاوی خواردۆتەوه، وەڵڵا بەسەریەوە ناچێ.
بووغاو(بار)
گیایەکە وەکوو بێژانی وایە لە نێو شاخاندا پنجەو بستێک بڵند دەبێ و زۆر خۆشە
بەد لغاو
«ست.» 1- ئەسپ یا هەر وڵاغێکی دیکەی سواری که قبووڵ نەکا لغاوی ده دەمی بکرێ. 2- «کن.» ئادەمیزادی سەرکێش و کەلله ڕەق.
بەدلەغاو
بَدلگام، بَدسَر، سَخت لگام، سَنگین سَر.
بەدلەغاو
بەدسەر. [سەرسەخت، چەمووش]
بەدلەغاو
جَموح، اَبِيّ، شَدیدُ الشَّکیمَة.
دانەلغاو
ئەو ئاسنەی لغاو کە دەچێتە ناو دەمی یەکسم
دانەلغاو
بەهەموو کەرەستە ئاسنینەکەی لغاوی دەڵێن تەنها قایشەکەی نەبێ
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
دۆغاو
دۆغاو
دۆغاو
شۆرواڕێژ.[دۆخاو (ئاوی قسڵ)]
دۆغاو
دۆخاو،بە هەردوو واتا
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
زغاو
[ا. ص ]
(زه غاو - zexaw)
سۆزانی، قه حبه.
شەیتان لغاو
بستن لب زیرین ستور بجای لگام
شەیتان لغاو
بە سەری هەوسار بەستنی لێوی خوارووی یەک سم لەباتی لغاو
شەیتان لغاو