شکەنجە

اشکنە.

پیازاو، کاروان ئاشی. [گۆشتاوێکی خەستە بە پیازەوە].

شوب.

اشکنه

کارواناشی، گۆشتاوێکی خەست و خۆڵە بە پیوازەوە

«نتـ.»، «مکـ.» ۱- گۆشتاوێکی خەست و خۆڵە کە جاروبار پیوازیشی تێدەکرێ و هیچی تر. ۲- «سنـ.» پیازاو، کاروان ئاشی «تمـ: مخـ. جـ۱- ۵۸». تێبــ.ینی: بەشی دووەمی ئەم وشەیە «ئەنە»، بە لای منەوە هەر «ئێنە» یە کە دەبێتە پاشبەندی ناوی گەلێ چێشتان: ترخێنە، لەپێنە، ماشێنەنیسکێنە و... و.... و بەشی یەکەمیشی «ئەشک» ڕەنگە دەگەڵ «۲- ئاش/۲» پێوەندێکیان هەبێ.

چێشتێکە بە گەنمی لێدەنرێ

آنکه ادای نمازش مرتب نیست

کەم نوێژ

دەستەچیلە

کُم َکن، کوم شکن، کُمش زن، کَن کَن، کَتکَن، چاه کن، کاریز کن، کُماسه، شکاونه، شکاونده، آهون بر، چاه جو

نەغمکەن، کارێزکەن [کەسێک کە کارێز هەڵدەکەنێت]

نَقّاب، حَفّار، اَکّار، نَزّاح، مُقَنّی

مقنی

ڕەهەندلێدەر، کەنکەنەچی، قوموش کەن

ڕەشایی ناو بەفر

سیاهی. (سیاهی میان برف کە از کوه پیدا میشود.)

ڕەشایی.[(پەڵەی ڕەش لە کێودا کە بەفرەکەی دەچێتەوە.)]

کَلَف، سَواد.

نگا: ڕەشانک

ڕەشانگ

(ئەردە): ڕەشانگ، ڕەشایی و ووشکانی ناو بەفره

کُمش زن، کُمش کن، شکاونه

قومشکەن، کەرێزکەن [کەسێک کە کارێز هەڵدەکەنێت]

حَفّار، نَقّاب

کفش کن، پایگاه، آستانه

ئاسانە [شوێنی کەوش داکەندن لای دەرگا]

سُدَّه، عَتَبَه

کفش کن

لای درگا لە ژووری ماڵەوە