خراو، داشاخە، خەرج و باجێکە لە لایەن میری یا ئاغاوە لەسەر ئاش دابنرێ، کە لە ساڵێدا لە خاوەند ئاش بستێنرێ. فراش، مزە، مزی ئاشی. دە یا چەندیەکی مزی ئاشییە کە ئاشەوان بە ئاردی یا بە دراوی لە باراش هێڕی دەستێنێ

آفتاب نشان، آفتاونشان، خورشیدنشان. (نوعی از چلوار است.)

[(جۆرە پارچەیەکە.)]

شمسیە.

بلوورییەکی سپیی ئەستوورە ، وێنەی مەسینەیەکی پێوەیە

بلوورێکی سپی ئەستوورە وێنەی مەسینەیەکی پێوەیە. مەڕمەڕشای ئافتاونیشان

ئاخ هەڵکێشان

ئاخهەڵکێشان

ئاخین، ئاه هەڵکێشان: ئاخین، ئاهی تێدا نەماوە: ئاهی تیا نەماگە

«مستـ. لا.» ١- ون بوونی زەوی و زار و هەر شتێکی تر لە ژێر ئاوا.: بەستێنی چۆمی مەهاباد، بەهاران ئاوی بەسەر دەکشێ. ٢- خنکانی کەسێک یا نوقم بوونی شتێک کە لە ناو ئاودا بێ و لە پڕ ئاوەکە لەبەر هەرچی بێ، تێکیەوە پێچێ و بیبا.

«مستـ. متـ.» گواستنەوەی ئاو لە چەم و ڕووبار و کانیاوان، بە دەفر بۆ ماڵان.

تاڤگە

آبشار، آبریز، آوشار.

تاف، تافگە. [تاڤگە]

خرارة، شلالة، مصب. وێنە

«نتـ.» ۱- ئەو شوێنەیە کە ئاوی چەم و ڕووباران، لە بەرزیڕا ڕژد و بە خوڕ دەڕژێنە خوار، هەڵدێرانی ئاو لە شوێنێکی بەرز و ڕژدەوە.: ئاوشاری بێخاڵ لە کوردستانە. ئاوشاری هەرە گەورەی دنیا، نیاگاڕایە. ٭ئابشار. بافڵ. «بکـ.» تاڤگە. تاف. تافگە. قەڵبەزە. تێبــ.ینی: ئەم وشەیە مەڕدووخ نووسیویە و لە «آبشار» ی فارسیڕا شێوەی کوردی دراوەتێ، ئەو هاوتایانەی کە بۆی نووسراون هەمووی بۆ ئەم مەبەستە بەکار دێن کە ئاوشار پێشانی دەدا، بەڵام شەرت نییە ئاوشاری «نیاگاڕا» و «بێخاڵ» بن.

تاڤگە، تاف

هم شآن

لە یەک پلەدا، هەمبەر، هاوشان

هاوشان، هاوکووف، ئاوکووف، هاوزێ