تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سمقەڵێشیای(هەورا.)
سم قەڵشان.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمل
[مص. ع ]
(سه مل - seml)
ده رهێنانی چاوی که سێک، پاککردنه وه ی حه وز له قوڕو سییان، چاک کردنی به ینی خه ڵکی.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمل
[ا. ص. ع ]
(سه میل - semil)
جلکێن کۆن و دڕاو.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سملان
[ا. ع ]
(سوملان - sumlan)
پاشماوه ی ئاو یان شه راب.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمن
[ا ]
(سه مه ن - semen)
گوڵی یاسه مین.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمن
[مص. ع ]
(سیمه ن - simen)
قه ڵه و بوون.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمن
[ا. ع ]
(سه من - semn)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمن بر
[ص. مر ]
(سه مه ن به ر - semen ber)
که سێک له شێکی جوان و سپی و بۆن خۆشی هه بێ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمن ساق
[ص. مر ]
(سه مه ن ساغ - semen sax)
ئه وه ی پاوپوزی وه کو گوڵی یاسه مین سفت و سپی و ناسک بێ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
سمنت
[ا. انگل ]
(سیمینت - simint)
چیمه نتۆ.
سمنت
سِمِنت، سنگ گِل
سمنت
سمانتە، چەمەنتۆ، چیمەنتۆ [سیمان]
سمنت
لاقوته، جِصّ، سِجّیل
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
سمنج
سمنج
شَلایین، آویزگِن
سمنج
چەق، گێڕ، ڕکن [سەرسەخت، پێداگر]
سمنج
مَمحّ، مُصرّ، عَصوف، نَقّاب، مُبرِم، سَمِج