تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



خوزهێنانەوە
ساڕێژبوونەوەی برین
جۆش خواردنەوەی پێشەی شکستە
خووزهێنانەوە
وێکها تنەوەی برینی ئەندامی درەختان
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
دزهرج
[ا ]
(دیزەورج - dizhure)
بیت المقدس.
سنگزهردە
باڵندەیێکی گچکەی ژێر زگ زەردە سەر پشتی ڕەنگاو ڕەنگە بەقەد چۆلوکەیەکییە، زۆرتر لەکاتی جۆدروونێدا دەبینرێ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
فادزهر
[ا. مر ]
(فادزەهر - fadzehr)
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
لەرزهاتن
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
متزهد
[ا.فا.ع ]
(موتەزەهید - mutezelid)
تەرکە دنیا، عیبادەتکەر، خواناس.
مەزهەب
تبست، آیین، کیش.
مەزهەب
ئایین، کێش. [ڕێباز، دین، ئایینزا]
مەزهەب
معاک، مَذهَب، دیِن.
مەزهەر
آینه، نماینده، نمایشگاه، پیدایشگاه.
مەزهەر
دیارگە، دیارگا. [جێگای دەرکەوتن]
مەزهەر
مَظهَر، مَجلَی.
مەزهەروڵڵا
خداجَه، خواجه. ( یعنی محل جهیدن خدا، مانند باجه: یعنی محل جهیدن باد، که به کردی «واجه» می گویند، به همین مناسبت اولیای اللّه و پیران ارشاد و بزرگان اسلام و داعیان به سوی خدا را خواجه گفته اند و آن غیر از خاجه و خوجه است که اولی به معنی مظهر خاج است که بر مسیحیان اطلاق می شود و دومی به معنی مظهر خوی است که بر کلیمی ها اطلاق می گردد.)
مەزهەروڵڵا
خواجە. [نوێنەری خودا، ئایەتوڵڵا]
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
نزهت
[ا. مص. ع ]
(نوزهەت - nuzhet)
سەرچاوە: نالی
نەزهەتگەهـ
شوێنی ڕابواردن و سەیران.

یا گومبەدی نەزهەتگەهی نێو باغچەسەرا بێ
ئەلوانی گوڵامێز و شەکەربێزی تیابێ؟!
هوزهوز
صدای سگها
هوزهوز
دەنگی سەیان
هێزەوهێزهاتن
آماسیدن، آماهیدن، بادکردن.