تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: شیرینی نوێ
شَرَع مَشروعاً
إختَطَّهُ / نەخشەی پرۆژەی کێشا. بەرنامەی بۆ دانا.
سەرچاوە: شیرینی نوێ
شَرَعَ. شَرَّع
صَوَّب. سَدّدَ / ئاراستەی کرد. پێوەی نا.
سەرچاوە: شیرینی نوێ
شَرع. شِرع
مِثل / وەکو. هاو.
سەرچاوە: شیرینی نوێ
شَعر الضَرع
الشعر الذی ینبت علی ضرع الحیوان ولا یُقَصّ / ڕانکە.
سەرچاوە: شیرینی نوێ
شَقّ الزَرعُ
خَرَجَ من الأرض / ڕووەک ڕواز بەلەسە بوو. لەڕیَ لایدا.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
شوارع
[ا.ع ]
(شە¬ڨاریء ـ șevari’)
شه قامان .
شەرع
کیش، آیین، یاسا، دستور، وَخشورپند
شەرع
دەسوور، ئایین، یاسا [ڕێباز، ڕێوشوێنی ئایینی]
شەرع
شَرع، شَریعه، طَریق، طَریقه، مَذهَب، سَنَن
شەرع مووسایی
آیین یهود
شەرع مووسایی
[ئایینی یەهوودا]
شەرع مووسایی
تَلمود، فِقه الیَهود
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صاحب شرع
[ا.مر ]
(ساحیب شه رء ـ saĥib șer’)
خودان شه رع ، یاسادانه ر ، پێغه مبه ری ئیسلام.
سەرچاوە: شیرینی نوێ
صارَع
حاول صَرعَهُ / ویستی بیخا. زۆرانی لەگەڵ گرت.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صرع
[مص.ع ]
(سه رء ـ ser’)
دوو تاکی ده رگا ، به زه و یدان.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صرع
[ا.ع ]
(سیرئ ـ sir’)
هاتاو، به رانبه ر ع جۆر.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صرع
[ا.ع ]
(سه ر’ـ ser’)
فێ.
سەرچاوە: شیرینی نوێ
صَرَعَ
طَرَحَ علی الارض. جَندَل / کوتای بە زەویدا. خستی. دای بە زەویدا.