وشەدان

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

ستیزنده

[ا. فا ]

(سیتیزه نده - sitîzende)

شه ڕکه ر، شه ڕانی، ناسازگار، نه گونجاو، ناکۆک.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

ستیهنده

[ا. فا ]

(سیتیهه نده - sitîhende)

شه ڕانی، سه رسه خت و عیناد، یاخی.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سجاده

[ا. ع ]

(سه ججاده - seccade)

به رماڵ، نمازلغ، دووگرد.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سجده

[مص. ع ]

(سه جه ده - secede)

سوجده بردن.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سجده گاه

[ا. مر ]

(سه جه ده گاه - secedegah)

مزگه وت، جێی سوجده بردن.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سجده گزار

[ص. فا ]

(سه جه ده گوزار - secedeguzar)

که سێک که سوجده به رێ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سده

[ا ]

(سه ده - sede)

سه د ساڵ، قه ڕن.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سده

[ا. ع ]

(سودده - sudde)

ده رگا، کورسی گه وره ی مینبه رئاسا بۆ دانیشتن.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرافکنده

[ص. مر ]

(سه رئه فکنده - serefkende)

سه رشۆڕ، شه رمه زار.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سراپرده

[ا. مر ]

(سه راپه رده - seraperde)

سه را په رده، باره گا، خێوه تی گه وره.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سراینده

[ا. فا ]

(سه رایه نده - serayende)

موتریب، گۆرانی بێژ، شاعیر، هۆزانڤان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرده

[ا ]

(سه ردیه - serdih)

ساقی، سه رده سته ی مه یخۆران.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرزده

[ق. ص ]

(سه رزه ده - serzede)

که سێک له پڕو بێ ئاگادارکردنه وه و بێ شه رمانه بچێته شوێنێ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرزده

[ص. مف ]

(سه رزه ده - serzede)

سه رکوتکراو.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرزنده

[ص. مر ]

(سه رزینده - serzinde)

ناودار، ده سڕۆ، شادمان، خۆشحاڵ، به که یف، به ده ماغ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرقصیده

[ا. مر ]

(سه رغه سیده - serxesîde)

سه رقه سیده، شاقه سیده ی ناو دیوانی شاعیرێک.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرماده رمانی

[ا. مر ]

(سه رماده رمانی - serma dermanî)

مالیجه ی هه ندێ نه خۆشییان له رێگه ی سه رماوه.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرمازده

[ص. مف ]

(سه رمازه ده - sermazede)

گیا یان دره خت یان میوه که سه رما زه ده داری کردبێ، به شه ر که له سه رماوه تووشی نه خۆشی بووبێ، سه رمابردگ، سه رمابرده ڵه.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سرواده

[ا ]

(سه رڤاده - servade)

قافیه ی شیعر، سه روا.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

سروده

[ا. مف ]

(سوروده - surûde)

سرود یان شیعرێک که که سێک گوتبێتی.

تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان