آخور، آخر، آگندە.

دەمگە، ئافڕ. [ئەڵفدانی ئاژەڵ].

آری، مدود، معلف، ایسطبیل، آخور. وێنە(١)

آخور

شوێنی هەڵبەستراو بۆ جێی خۆراکی ئاژەڵ، ئاڵفدان، ئافر

«نا.» چێگەیەکە لە ناو پێگە و تاوڵەدا، بە خشت یا بەرد و قوڕ هەڵی دەبەستن وەکوو قووڵکەیەک وایە کە هەندێ لە زەوی بەرز بێ، ئالیکی بۆ وڵاغ تێدەکەن، دەکرێ ڕێزێک بە تەنیشت یەکەوە هەڵ ببەسترێن یا یەکی درێژووکە هەڵ بەستن و چەند وڵاغی لە سەر ببەستنەوە. * «بکــ.» ئافر، ئافەر، ئاخل «ژاباـ کفـ.»، «هو.» ئاو ـ وڕ، دەمگە.

ئافڕ، دەڵاڤ، ئاوەڕە، دەمگە، ئاوەڕ، کۆل

وڵاخێکە ئالیکی زۆری کرابێتەبەر و ئەوەندەی خواردبێ لەبەرچاو کەوتبێ، یاخۆ خواردنی خۆشی درابێتێ و خواردنی تری پێ نەخورێ

اسبی که از آخور بلند بچرد

ئەسپێ کە فێرە لە ئاخوڕی بڵند بخوا

ووڵاخێکە زۆری خرابێتە بەر ئەوەندەی خوواردبێ، کە خوواردنی لەبەر چاوکەوتبێ، یا خۆ خوواردنی خۆشی داربێتێ و هی تری پێ نەخورێ

ووڵاخ و چارەوای بەرزە وەکوو ئەسپ، ماین، ئێستر، کەر. ووڵاخێکیشە ئالیکی زۆر داربێتێ بەدان کەوتبێ یا مەستە ئالیک بێ

ئەو کەسەی لە کەسێ یان ئاژاڵی ڕادەخوڕێ، واتا بە توندی دەنگی دەدا

نام روستایی که به وسیلهٔ بعثیها ویران شد
منطقەای در شمال کردستان
صدای شرشر آب

گوندێکە لە کوردستان بەعسی وێرانی کرد
ناوچەیەکە لە باکووری کوردستان
دەنگی ئاوی زۆر

ڕێژنە بۆ ئاوو فرمێسک و شلەمەنی، فرمێسکی – دەهاتە خووار:فرمێسکی وەک ڕێژنە بارانە هەڵدەوەراند

خوڕەی یەک لە دوای یەک

کەناری چەم و ڕووباری گەورە کە هاوینان ئاوەکەی کشایەوە بکرێ بەشینایی

(باد.): قەراخ ئاوو چۆمێکە کە ئاوی هاوینان کشاوە، بکرێ بە شیناوەردی

نگا: ڕەهۆڵ