وشەدان

سەرچاوە: قاموس کردي الحدیث

xodrêştê (FN خود رسته )

عصامي

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

خود

[ا ]

(خود - xûd)

کڵاوخود.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

خود

[ض ]

(خود - xûd)

ڕاناوی خۆیی؛ئەو بە خۆیی، خود، زات.

سەرچاوە: هەنبانە بۆرینە (کوردی - فارسی)

خود

خود
خودش

سەرچاوە: هەنبانە بۆرینە (کوردی - کوردی)

خود

خۆ
خۆی: خودی خۆی هات

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خود

(باد.): ئارەقە

سەرچاوە: نالی

خود به خود

لەخۆوە.

که هاتی تێغی بێزاریت له سەر دام
سەری خۆم خود به خود هەڵگرت و ڕۆییم

سەرچاوە: قاموس کردي الحدیث

xû bîn (FN - خودبين)

اناني . معجب بذاته

سەرچاوە: هەنبانە بۆرینە (کوردی - فارسی)

ئاگرێ خودێ

بلای آسمانی

سەرچاوە: هەنبانە بۆرینە (کوردی - کوردی)

ئاگرێ خودێ

بەڵای عاسمانی

سەرچاوە: قامووسی زمانی كوردی - زەبیحی

ئەمری خوا (خودا) بەجێهێنان

(کن.) ١- جێبەجێ کردنی ئەو فەرمانانەی خوا کردوویە. ٢-تم: ئەمری خوا کردن

سەرچاوە: قامووسی زمانی كوردی - زەبیحی

ئەمری خوا (خودا،خوڵا) کردن

(کن.) لەدنیاچوونەدەر، مردن. *عەمری خواکردن.

سەرچاوە: نالی

باری خودایا

خودای باریی، خودای دروستکەری دنیا! سەبەبکار

دووری له من خستەوە بێ سەبەبێ یاری من
باری خودایا که تۆ، بگری سەبەبکاری من!

سەرچاوە: قامووسی زمانی كوردی - زەبیحی

بە ئیسمی خودای

شێوە ڕستەیەکە بۆ سوێند خواردن. بە ئیسمی خودای ئاگا و خەبەرم لێ نییە.

سەرچاوە: قامووسی زمانی كوردی - زەبیحی

بەشی خودا

«نت.»، «مک.» تم: بەشی خوا.

سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ

خودا

خوای گەورە

سەرچاوە: مەردۆخ کوردی - فارسی

خودا

خدا، دارا، داوَر، دادار، گرگر، کردگار، ایزد، پَروردگار.

سەرچاوە: مەردۆخ کوردی - کوردی

خودا

خوا. [یەزدان، ئەڵڵا]

سەرچاوە: مەردۆخ کوردی - عارەبی

خودا

اَلله، اَلَ.

سەرچاوە: هەنبانە بۆرینە (کوردی - فارسی)

خودا

خُدا

سەرچاوە: هەنبانە بۆرینە (کوردی - کوردی)

خودا

خوا، خوای، بیناهیا چاڤا

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خودا

خوڵا،خووا، (زا.) هۆما

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خودا پەرست

خوڵا پەرست، خووا پەرست.-ی: خوڵا پەرستی

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خودا پەرستن

خوڵا پەرستن

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خودا چەنی

ماڵیاوا(خوواحافیز)

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خوداخۆشی نایە

خوواڕەوای نابینێ و قبووڵی ناکات

سەرچاوە: فەرهەنگی کوردستان

خوداداد

خوداداو.ئەی خودا بەهاوار و داد.-ی: خووا داوی. لەبەر خودا هاوار و دادکردن و پاڕانەوە

تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان