تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



خوتا
خوا. [خودا، خودێ، خوڵا. (وشەیەکی کرماجیه.)]
خوتا
الله
خوتا
خُدا
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
خودستا
[ص.فا ]
(خودسیتا - xûdsita)
خوواجەوەستا
پیر،گەورە، کاک، ئاغا، ئەفەندی. نازناوێکە بۆ ڕێز لە کاتی دوواندندا بۆ فەلان و جوولەکان بەکاردەبرێ، پیری کۆنە ساڵ.نێرە مۆک.خەساو
خۆ ستا
خوستا، خودپَسند.
خۆ ستا
خۆپەسەن. [لەخۆبایی.]
خۆ ستا
اَثِر، مُزدَهِي، فَخور، مَغرور.
خۆتا
خۆتدا، چتی وا لە خۆتاگومان دەبەی
خیت خیتا نێ
(هەو.): خەتخەتانێ
خەتا
بزه، گناه، رَمژَک، ریژَک، ناروا، نادرست.
خەتا
گونا، خلیسکیان، خراوه، تاوان، نادوروسی. [هەڵه، خراپه، چەوتی]
خەتا
خَطَا، غَلَط، زَلَل، هَفوَة، هَفاء، عصیان، ذَنب.
سەرچاوە: نالی
خەتا
ناوچەیەکە لە تورکمانستان.

ئەو سیلسیلە وا میشگی خەتا نێوی براوە،
پڕ پێچ و شکەن، خەم بە خەم و، حەڵقە کراوە،
خەتا
تاوان،سووچ.