باخانی، ئەو دونیا.

سپیران، سپیرار. [ئاسمانی نۆیەم، هەڵمێک که بۆشایی دەرەوەی زەوی پڕکردۆتەوه. (هەوای ئیتیری: هەوای خۆش.)]

جَنَّة، فِردَوس، رَوضَة.

اَثیِر، اِفِر.

بهشت

باغاتی خودا لەو دنیا

«نا» » 1- جێگایەکه وەکوو باغ و هەموو چە شنه خواردەمەنی و خواردنەوه و کەیف و ڕابواردن و کۆشک و خانووبەرەی جوان و ڕازاو ەی لێیه. لە تەوڕات و ئینجیل و قوڕئانی پیرۆزدا باسی لێکراوه و خوا تەرخانی کردووه بۆ ئەو کەسانەی له دونیادا لە فەرمانی دەرناچن و خراپه ناکەن و له پاداشی ئەوەدا لەم شوێنەدا نیشتەجێ دەکرێن.2- «مج» وڵات و شوێنێکی خۆش ئاو و هەوا و پڕ گوڵ و گوڵزار و سەوزە و شینایی، ماڵێکی ڕازاوه و ڕێک و پێک و خاوێن.

ئاوو هەواخۆش، دەڵێن شووێنێکی زۆر خۆشە پڕە له دارو بارو ئاوو جۆگەو ڕووبارو هەموو چەشنە میوەیێک گۆیا بۆ خاسان دروستکراوە، لە ڕووی پێهەڵکوتن و هەڵنانەوە لە خۆشیدا هەر وەکوو کوردستان دەچێ خودا بکا لە ڕۆژی پەسڵان(ئاخرەت)دا دەستمان لە کوردستانەکهی خۆمان بەر نەبێ بەهەشت و حۆری و....انمان ناوێت._ی: ئەو کەسەیە کە چووەتە بەهەشتێ یا دەچێ. لە ڕووی ڕێزو شێوازەوە بۆ کۆچکردووانیش بەکار دەبرێت

کەسێکی زۆر چاکە کە شایستەی چوونە بەهەشت بێ

مرد خدا
زن خانه دار در اصطلاح طلبه ها

دیندار و پیاوی خوا
کە بیانووی ماڵ لە زاراوەی فەقیدا کە دەچنە دەقنە

«ست.» 1- کەسێکی دانیشتووی بەهەشت. 2- پیاو چاک، پیاو خوایی. تێبــ.ینی: زیاتر ئەم وشەیه لە باسی کەسێکی مردوودا دەکاردەکرێ، به نیشانەی ئەوە ی که پیاوێکی چاک بووه و خوا بردوویەتی بەهەشت و بۆ پێ خۆش بوونی خزم و کەس و کارێ.

ئەو بەهەشتەیە کە هەر بووەو، هەر دەشبێ، (ئاو) مینوو

خۆشی دڵ

«کن.» دنیا به نیسبەت ئەو کەسانەی گوێ نادەنە هیچ و خەمی هیچ شتێکیان لەبەر نییه. «دنیا بەهەشتی کەرانه» «تم: خا، پە ند، ل- 218» *«مک» بەحەشت. جەننەت «عا.» .

1- «کن» تم: بە هەشت /2. 2- هێندێ جێگای د ەستکردی ئادەمیزاد کە خۆیان ناوی بەهەشتیان لێناوه تێبــ.ینی: دەسا ڵاتدارانی پێشوو باسی بەهەشتیان بیستووه، هێندێکیان که لافی خودایەتییان لێداوه بۆ بەربەرەکانی دەگەڵ بەهەشتی خوا و هێندێکیشیان بۆ کەیف و ڕابواردنی خۆیان ئیلهامیان لەو قسه وەرگرتوەه و لاسایان کردۆتەوه و جێگایەکی خۆش و ڕازاوەیان دروست کردووه و ناویان ناوه بەهەشت::بەهەشتی شەدداد.

بەحەوا، بەبەرزی. بەفیز، لووت بڵند، فیزدار، بستە._بوون: پەنگهین، پەنگهان._یی: فیز، لووت بڵندی

به هوا رفتن. (خس و خاشاک مثلاً.)

به دەم باره چوون (بۆ نموونه: به هەوادا چوونی پووشوپەڵا¬ش.)

ذَرو.