تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
بنیچە بەستن
کومپانیە یا شرکە تشکیل کردن
بێخ بەستن
بیخ بستن، ریشه کردن.
بێخ بەستن
بنج بەستن. [ڕیشه داکوتان]
بێخ بەستن
تَاصُّل، تَبَنُج.
بێخ بەستن
بە ختی بەستراوه
کن.» به کچێک دەگوترێ خوازبێنی کەری نەبێ. «دەچمه سەر سوڵتانی، چلدانەی دەگرمەوه، بەختی خۆم و چاو جوانێ، به تاقی دەکەمەوه» «فولکلۆر» تێبــ.ینی: ئەم وشەیه له (ئاوێستا)دا به شێوەی ناوی مەفعوول «بەخته» بە مانای «بەشدراو. بڕیار دراو» هاتووه و له زمانی سانسکریتیدا بە شکڵ (پهەکعا) بە مانای شتێکی بەخشراو له هەندێ شوێنی ئاوێستاشدا شکڵی «بەغه، به غا» ی به مانای «بەش» وەرگرتووه. «تم: په: په.، یگد،، ج 2، ل-115، و معین، بورهان، ج1، ل-239» 2- «مج.» پەنا، داڵداده، تێبــ.ینی: یە کێک که بیەوێ کەسێکی دی له کارێک یا له ڕووداوێکدا کۆمەگی پێ بکا. یا بەلایەکی لێ وەدەر خا. پەنا دەباته بەر بە ختی ئەو کەسه. «بەختت بم.»، «خۆم خسته بەختی تۆ و تۆش کەیفی خۆته» ڕستەیێکن که لەو جووره کاتانەدا دەگووترێن، جار و باریش پەنا دەبرێته بەر بەختی کەسێکی تر لەلای کابرای مەبەست خۆشەویست بێ. «خۆم خسته بەختی بابت» ئەمه هەمووی لەوەڕا دێت که ئینسان «بەخت» ی وەکوو هێزێکی ئاگادار، بۆ خۆی داناوه که دەتوانێ هەموو شتێکی بە سەر بێنێ، جا بۆ ئەوەی «بەخت» ی خۆی له خۆی نەتۆرێنێ لەسەر خۆی بە پێویست دەزانێ ئەگەر یەکێک خۆی خسته بە ختییەوه، دەبێ ئیشەکەی هەرچی که بێت هەوڵ بدا بۆی جێ به جێ بکات.* ئیقباڵ، تاڵع، تاڵه چاره، شانس، نسیب، نگین. «بک.» سعوود..
بەخوەو بەستن
بەخود بستن.
بەخوەو بەستن
[خۆ گۆڕین، کاری نابەدڵ کردن.]
بەخوەو بەستن
تَکَلُّف، تَصَنُّع.
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
بەسات
پێویستیی شت
بەسات
انگیزه و باعث
به وقت
بەسات
هۆی کردنی کارێک
بە وەخت و کات
بەسام
[[به/8+ سام]]
«ست.» ماڵی کەسێ یا شوێنێ که چاو پێکە وتنی ترسی «ماددی» یا مەعنەوی بخاته دڵانەوه:: ئەشکەوته گەورەکەی چەمی ڕ ەزان هێنده بەسام بوو پیاو ئەترەشی د ەچوو. تێبــ.ینی: کەرتی دووەمی ئەم وشەیه له «سەم، سەمم» ی پەهلەوی به مانای ترس و خەوف کەوتۆتەوه.
بەسام
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
بەساوەند
مترادف متشابە لە اشعاردا
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
بەساوەند
قافیەی شعر
بەساڵداچوو
بەساڵداچوون
پیربوون، گەیشتنە سنووری پیری