(هەو) بەردوونگ، (باک) بەردووڤ، ئەو پێستە تەنکەیە، کە بەلای بنەوەی دووگییەوەیە بێ مووە

دووڵە، تەبەک

سینه و پستان

سنگ و مەمک

زیر دنبه گوسفند

بنی دوگی مەڕ، بەردوو

تغارچه، لاکچه.

دۆڵه. [تەشت]

قعر، قعن، جفنة.

تشت سفالین
ظرف آب کار آهنگر و پینه دوز

تەشتی گڵین بۆ نان تێنان
دەفری چڵکاوی ئاسنگەر و پینەچی

سنگ پا

سەنگی پا، بەردێکی ڕەش کڕووزە کە لە گەرماو قاچی پێ دەشۆن

ئەو جلک یا چتمەکانەیە، کە لە پێشدا بۆ دڕانێ بەکار ببرێت

انعام لباس تازه

نوقڵانەی بەرگی تازە، شیرنی جلکی نوێ

خواردەمەنییەکە ئامادە کرابێ لەلایەن یەکێکەوە کە کاڵایەکی تازەی لەبەر کردبێ بۆ چەند هاوڕێیەکی

نگا: بەردڕانە

بەردڕانە

«نت.» هەر شتێکی وەکوو پاره، جلوبەرگی کۆن که لەکاتی دە بە رکردنی بەرگی تازه بدرێ بە کەسێ یا میواندارێکی بە و بۆنەوە بۆ دۆست و ڕەفیقان بکرێ. تێبــ.ینی: ئەم ڕەسمه لەنێو ئاغاواتی کوردا باو بووه کە جلکی تازەیان بۆ خۆیان دەکرد، کۆنەکەیان دەدا بە دەست و پێوەند.