تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صبیه
[¬ا.ع ]
(سه بیه ـ sebîye)
کچۆڵه.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صحابیه
[ص.ن.ع ]
(سه حابییه ـ seĥabîye)
هه ر ژنێک فریای هاوده می پێغه مبه ر که و تبێ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
صلبیه
[ا.ع ]
(سولبییه ـ sulbîye)
سپێنه ی چاو.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیب
[ا.ص.ع ]
(ته بیب ـ tebîb)
پزیشک، دکتۆر.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیبانه
[ق ]
(ته بیبانه ـ tebîbane)
پزیشکانه ، وه کو پزیشکان.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیبه
[ا.ص.ع ]
(ته بیبه ـ tebîbe)
پزیشکی ژن ، دکتۆره.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیخ
[ص.ع ]
(ته بیخ ـ tebîx)
هه رشتێکی کوڵێنراویان سوره وه کراو.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیعت
[ا.ع ]
(ته بیئه ت ـ tebîet)
سروشت، ته بیعه ت، میزاج، فیتره ت.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیعت شناس
[ص.فا ]
(ته بیئه ت شیناس ـ tebîet șînas)
ته بیعه تناس، پزیشکی زیره ک.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیعی
[ص.ن.ع ]
(ته بیئی ـ tebî’î)
پسپۆر له ته بیعه تدا، زاتی، فیتری، خۆڕسک.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طبیعیون
[ص.ن.ع ]
(ته بیئیون ـ tebî’îyûn)
ئه وانه ی ته بیعه تیان به سه رچاوه ی خه لق داناوه.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طرابیل
[ا.ع ]
(ته رابیل ـ terabîl)
مناره،بینای به رز، به ردی گه وره، لو تکه ی شاخان، نیشانه یه ک که له دووره وه بدینرێ، دێر.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طربیل
[ا.ع ]
(تیربیل ـ tirbîl)
جه نجه ڕ.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طلبیدن
[مص ]
(ته له بیده ن ـ telebîden)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طلبیده
[مص ]
(ته له بیده ه ـ telebîde)
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
طنابیر
[ا.ع ]
(ته نابیر ـ tenabîr)
ته مبور.
سەرچاوە: نالی
طەبیب
پزیشک، مەبەست لێی دەرمانه به مەجاز.

« نالیی » لەبی (حەبیبه) هەم طیب و هەم طەبیبه
خولاصەیی لەبیبه، فەرمانبەری لەبی به
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
ظبیات
[ا.ع ]
(زه به یات - zebeyat)
ئاسکان،مامزان.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
ظبیه
[ا.ع ]
(زه بیه - zebye)
ئاسکه.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
عالم کبیر
[ا.مر ]
(ئاله می که بیر ـ alemi kebîr)
گه ردوون، هه موودنیا.