تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



باوەژن
ژن باوک. [زڕدایک]
باوەژن
رَابَّة، زَوجَة الأَب.
باوەژن(بابا)
باوەگۆ
کسی که در میان سخن دیگری بپرد
باوەگۆ
قسە دە قسە داکەر، کەسێ لە ناو قسەی یەکی ترا هەڵدەداتێ
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
باوەڵ
جۆرە سندووقێکە کە کاڵا و کەلوپەلی تێ دەخرێ و بەدەست هەڵدەگیرێ
باوەڵ
باوڵ
بێچووی ئاژەڵێ کە تووشی باوەڵی بووبێت
باوەڵ
باوڵی
باوەڵ بوون
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
باوەڵبوون
گۆتبوونی کار و بەرخ بەهۆی نەخۆشیی (باوەڵی)یەوە
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
باوەڵی
جۆرە نەخۆشییەکە دەداتە ئەژنۆی کار و بەرخ دەیئاوسێنێ گۆتی دەکا
باوەڵی
نەخۆشییەکە تووشی ساوای ئاژەڵ دەبێ و ئەژنۆی دەپەنەمێ
باوەڵی
«نا.»، «مک.» نە خۆشییه تووسی مەڕ و بزن دەبێ و گۆدیان دەکا و پەکی ڕۆییشتنیان دەکەوێ:: ئەم بزنه باوەڵ بووه، مەڕەکە تووشی باوەڵی بووه.